VASTGESTELD: Zover is het gekomen: straat in staat van beleg voor staatshoofd van bevriende natie

Weinig is erover gezegd, weinig is erover geschreven. En dat heeft ons verbaasd. Over hoe ver we durven gaan in het offeren van onze vrijheden.
Het ligt alweer ver achter ons, dat bezoek van Obama aan ons land en meer bepaald aan Waregem, of beter aan de Amerikaanse militaire begraafplaats in Waregem.

Bezetter
Het is intussen bijna driekwarteeuw geleden dat mensen hier in onze regio nog eens een straatverbod kregen opgelegd en dat ze verplicht werden om behalve thuis te blijven om ook nog eens hun rol- of vensterluiken dicht te maken en zich daarachter, tot nader order, koest te houden. Het bevel kwam toen van een bezettingsmacht, van de Duitse bezetter.
Vorige week kwam het bevel van onze eigen overheid. Om de veiligheid te garanderen van een staatshoofd. Van een bevriende natie dan nog wel. En niet zomaar een natie, maar wel de natie die symbool staat voor vrijheid. Maar het spektakel dat zijn komst met zich meebracht, verdiende meer aandacht dan de ongerijmdheid van het huisarrest die enkele straten kregen opgelegd.

Vragen

Wat doet zoiets met een man als Obama? Het besef enkel voorbij te kunnen rijden als er zich niemand op straat bevindt, als niemand u mag zien. Wat zegt dat over dat land en wat zegt dat over ons, die zonder slag of stoot, onze verworven vrijheden voor de tijd van het bezoek opzijschuiven... Obama sprak begeesterend, die woensdagavond in de Bozar, maar hoe waardevol kan dat zijn als daar die draconische maatregelen tegenover staan? En hoe mak zijn wij intussen geworden?  Moeten we dan inderdaad kiezen tussen of vrijheid of veiligheid?