Kantlijnnotities

Zelfs wat goed is moeten we ook negatief kunnen duiden, anders voelen we er ons niet goed bij, bij wat goed is. Mensen maken wel vaker vreemde kronkels. Het weer is zacht - te zacht voor de tijd van het jaar - en dat willen we eigenlijk niet. Hoewel... de winter is nog betrekkelijk jong. We zijn lang nog niet hartje winter en dus lijken mij die zachte temperaturen niet zo uitzonderlijk. In de tuin valt nog niet veel te merken van een op hol geslagen natuur. De toverhazelaar - nog maar amper een twijgje - bloeit voor het eerst. Maar dat doet het twijgje zoals het altijd al van plan was: vanaf januari dus. Ook de helleborussen laten hun bloemen al zien, maar ook zij houden zich aan hun schema: vanaf Kerstmis durft een helleborus bloeien. Nee, die natuur bij ons houdt zich zo te zien perfect aan haar schema.

Niet dus. Op het eerste gezicht verschilt 2013 in weinig van 2012. Eigenlijk - op dat ene cijfer na - in niets. Dezelfde nattigheid, hetzelfde soort nieuwsberichten, dezelfde vogels in de tuin, de helleborussen die vorig jaar bloeiden, doen dat nog steeds. Met dezelfde overgave. Ze hadden gewaarschuwd: 2013 wordt van alles wat minder. Maar ook daarvan - van dat minder - valt weinig - niets dus -  te zien. De vogels zijn nog altijd even morsig op de voederplank, de karresporen op de akker staan nog altijd vol water, zelfde de vissen in de vijver zijn nog even talrijk en de 2 molshopen in het gras werden er zelfs 3. We blijven dus waakzaam... zodra iets verandert, melden we het. Maar ook dat is niet nieuws...