Kantlijnnotities

Ze zijn met zijn tweeën op wandel. Het is een late middag in de late herfst. Het dorp is al zichtbaar, de eerste huizen doemen in de verte op. "Staat dat beest nu voor of achter de afspanning?" wijst de vrouw naar het stuk weide dat tot vlak tegen het erf van het eerste huis strekt. "Erachter.Denk ik", aarzelt de man. "Er voor!" Ze heeft gelijk. Het beest - een bonkige stier- staart hen aan, niet achter de draad, maar er voor. Hij staat er plomp en massief, op de stoep. "We stappen door. Aan de overkant van de weg. We doen alsof we het beest niet zien," zegt de man. "En wat als hij ons volgt?" "Dat doet hij niet als we gewoon doorstappen." Slachtoffer Hij doet het wel. Hij volgt.  Tot in het dorp. Het beest komt dichterbij. De vrouw gaat schuilen in een portiek, de man steekt de straat over en ziet hoe de stier zijn vrouw voorbijloopt. Het  beest versnelt zijn pas. In tegenovergestelde richting komt een oude vrouw

Aangestreept in  een weekendinterview in De Tijd van zaterdag 28 december 2013. Etienne Vermeersch : ‘Onze economie is een piramidespel. Dat zinnetje zou elke dag in hoofdletters op de voorpagina van uw krant moeten staan. In een piramidespel overhalen deelnemers  anderen om mee te doen, waarbij de bijdrage van de nieuwkomers wordt uitbetaald aan de vorige deelnemers. Dat systeem werkt. Iedereen wint, op voorwaarde dat er telkens meer deelnemers bijkomen, die zorgen dat er meer kan worden geproduceerd, zodat vervolgens meer kan worden geconsumeerd.  Tinneke Beeckman: "Wat ik fascinerend vind is dat elk verzet tegen het kapitalisme, wordt opgenomen in de logica ervan. De maskers van Anonymous zijn te koop op het internet, rebellerende jongeren dragen Nike en H&M-t-shirts met de beeltenis van Che op. Er is geen ontsnappen aan het kapitalisme. Zelfs de krachten die het systeem willen veranderen, maken er deel van uit." Het volledige interview via: http:/

Ligt het aan de Nederlanders of ligt het aan de Vlamingen? In NRC Handelsblad publiceren recensenten van de krant en redacteuren van de boekenbijlage hun 3 favoriete boeken van het jaar. En wat blijkt? Vlaamse en Belgische auteurs ontbreken niet. Natuurlijk niet, denken wij dan. Maar het hadden er wat meer mogen zijn, denken wij dan verder. Vlaamse auteurs 24 medewerkers, goed dus voor 72  top 3-boeken. Van die 72 zijn er 5 van Vlaamse auteurs: * Vele hemels boven de zevende van Griet Op de Beeck * Oorlog en Terpentijn van Stefan Hertmans * De zomer van de neusbloedingen van Pjeroo Roobjee * Gelukkige slaven van Tom Lanoye - 2 vermeldingen! * Kersen eten om middernacht van Bart Stouten. Verder worden er ook nog uit ons land vermeld: * Journa Drawings van Henri Jacobs * Nue van Jean-Philippe Toussaint Dichter bij huis Eén op de 10 is mooi, maar Nederlanders houden het wat boeken betreft graag dichter bij huis. 17 boeken van de 72 zijn Nederlands van origine. Van onder

Thomas Blondeau in Café Centraal Antwerpen Op haar Facebook-pagina brengt NRC een eerbetoon aan  13 bijzondere mensen van wie we noodgedwongen afscheid moesten nemen in 2013. Thomas Blondeau is één van die dertien. Hij prijkt er naast onder anderen Nelson Mandela, Lou Reed, Prins Friso,  Gerrit Krol, Margaret Thatcher en  Hugo Chávez. Met een citaat van Thomas Blondeau als kop van het eerbetoonstuk: “Ik wil best groots en meeslepend leven maar meestal heeft mijn trein gewoon vertraging.” Hij overleed geheel onverwachts, door een hartslagaderbreuk. In een interview in nrc.next van het weekend ervoor stond nog beschreven hoe goed het met Thomas Blondeau ging: hij had, na een lange worsteling met liefdesverdriet, net een nieuwe vriendin. En zijn derde boek, pas verschenen, kreeg goede recensies. Collega’s en lezers en vrienden waren het erover eens. Met de dood van Blondeau ging een van de meest talentvolle en beloftevolle schrijvers van Nederland verloren.

Johnny Thijs stapt op. Een jaarwedde van 650.000 euro volstaat niet voor de man die van Bpost een topbedrijf heeft gemaakt. Het begrip voor de man is groot, bij groot en klein. Alleen die sater van een Tobback vindt het misplaatst dat wordt neergekeken op een jaarwedde van 650.000 euro. Pruilmondje We hebben alle begrip voor het pruilmondje van Thijs: het is natuurlijk niet leuk om je jaarwedde gehalveerd te zien, terwijl iedereen applaudiseert om wat je hebt gepresteerd. Maar wie netto toch nog altijd iets meer verdient dan 1 miljoen oude Belgische frank per maand, zou zich na een uurtje mokken toch nog altijd mogen in de handen wrijven. Niet dus. Jammer. Klanten anders dan aandeelhouders Overigens... wij zijn er nog altijd niet zo zeker van dat Johnny Thijs zijn bedrijf zoveel beter heeft gemaakt... Misschien wel voor de aandeelhouders, maar voor de klanten? Tenminste, als wij ons als klant mogen beschouwen. Want kijk, sinds Thijs en de fameuze geo-routes krijgen wij de post uren

Elke week knippen we uit kranten en tijdschriften interviews, reportages, recensies van/over auteurs en boeken die ons zouden kunnen interesseren. Vaak verschijnen recensies pas nadat we het boek in kwestie al hebben gekocht en gelezen. Ons oordeel toetsen we dan af aan de recensie. Het resultaat is wisselend, maar is altijd een gesprek. Tussen lezer en recensent en soms praat de auteur mee. Denken we. Of lezen we in de interviews die eraan voorafgingen of erop volgden. De knipsels stapelen zich op. De stapel sneuvelt al een keer, waarop de knipsels nog eens opnieuw worden gestapeld en waardoor de chronologie zoek raakt. In de zomervakantie gaan we nog eens door de knipsels en houden we ze boven een denkbeeldige zeef. Wat houden we en waarom gooien we het interview, de bespreking, het portret in de vergeetbak? Het zeven kost tijd. Want niet zelden lezen we het interview nog eens over,, onderstrepen een 'te onthouden zin of passage', nemen we het boek in kwestie nog