Kantlijnnotities

Een manke reiger met een vishongertje dringt het territorium binnen van een kraaienkoppel dat nest aan het maken is. Wat volgt is een lucht-grond-gevecht. Voorlopig zonder gewonden. Zonder winnaars, zonder verliezers.  Een fotoverslag.

Het was per toeval. Het weekend dat er in Utrecht een literatuurfestival was, had de Vrouw net een reünie met haar Uganda-reisgenoten , in Rotterdam. En zo gebeurde het dat we beiden naar Nederland reisden, maar al van in Breda elk ons weegs gingen voor dat weekend. Omdat zo'n festival leuker is met zijn tweeën dan in je eentje én ook een stuk handiger én omdat hij zeker ook fan was van twee buitenlandse auteurs die in Utrecht te gast waren, was het gauw beklonken. Vader én zoon reisden samen richting Utrecht. Het was intussen al enkele jaren geleden dat we gezamenlijk op reis waren geweest en het was nog nooit voorgekomen dat wij - vader en zoon - en wij alleen gezamenlijk overnachtten. Tussen Breda en Utrecht Het zaterdagavondprogramma liep toch omstreeks middernacht, overnachten was volkomen gerechtvaardigd en zelfs aangewezen. We boekten een kamer in een hotel via de festivalorganisatie. Geld gooien we niet over de boeg, dachten we en dus boekten wij meteen een tweepersoon

Bijna. Bijna heel 2015 vonden wij Dertig Dagen van Annelies Verbeke het beste boek dat we hadden gelezen. Pas toen we Hagar Peeters Malva in huis haalden, twijfelden we. En we zijn blijven twijfelen en maakten het onszelf dan maar gemakkelijk: Malva en Dertig Dagen waren de beste Nederlandse boeken die we dat jaar op onze leestafel haalden. We zouden ze gegarandeerd - zo zeiden we toen - op de shortlists van de grote literatuurprijzen in de loop van dit jaar terugzien. Voor Malva van Hagar Peeters kregen we gelijk, maar het stemt ons droevig dat de jury's  het bijzondere - zowel wat verhaal, wat karakters als wat stijl betreft - boek van Annelies Verbeke in de grote schuif troosteloos achterlieten. ALLEEN WRAKHOUT DRIJFT BOVEN Natuurlijk, het oordeel van een jury is maar wat het is. Het gaat om de boeken die komen bovendrijven, lazen we van juryvoorzitter Kathleen Cools.   Tja, dat 'bovendrijven' vinden we maar een povere motivering. Ga maar na wat er doorgaans b