GEZIEN. Zwarte Kat, niet zomaar een kopje...koffietafelerfgoed

Ze stonden in de vitrinekast van mijn nichtje Pauline. Twee kopjes op een schoteltje. Op de kopjes het logo van een koffiemerk waarvan ik het bestaan vergeten was.
De kopjes komen uit de kast van wijlen mijn moeder. Te frivool en zeker te fragiel voor dagelijks gebruik, zagen we ze alleen op zondag op tafel verschijnen. Al werd dat geleidelijk afhankelijk van het aantal bezoekers. De kopjes sneuvelden immers gemakkelijk.
Duur waren ze niet. Moeder had ze verzameld. Ik vermoed eind de jaren zestig, begin de jaren zeventig, met punten op de verpakking. Of er ook schoteltjes voor het gebak bij hoorden, herinner ik mij niet meer.

Er werd veel bijeengegaard, indertijd. Sparen was de boodschap, wat dan ook. Artis Historia-prenten waar uiteindelijk niemand naar om zag zodra we ze in huis hadden,  er viel ook wat met Soubry te verdienen, al weet ik al lang niet meer wat. De chocoladerepen van Jaques leverden wel interessante prentjes: over het Land van Herve, over de Condroz, over het Hellend Vlak van Ronquières waarover we in de aardrijkskundeles wel eens wat vernamen. Leerrijk was altijd goed. Producten waren pas écht nuttig als ze een verpakking hadden waaruit iets te knippen viel. Zo hadden we ook doordeweekse koffiekoppen van Hostens Koffie. Lompe tassen, waren dat, goed voor het dagelijkse gebruik. Ze vielen niet om als we daarin tersluiks onze boterhammen dopten.

Meer dan twee eeuwen

Hostens Koffie is verdwenen, maar bestaat Zwarte Kat nog wel? De kat op het logo lijkt van alle tijden, de koffiepot is alleen nog in een museum te vinden, vermoeden we. Overigens, welke koffiebrander komt er op het idee om koffie Zwarte Kat te noemen? Lekkere koffie is zwart? Maar zwarte katten brengen toch ongeluk? Het merk is intussen 215 jaar oud en bestaat nog altijd, onder de vleugels van Douwe Egberts, leren we op het internet. Voor het logo heeft de koffiebrander aardig wat centen betaald: het is van een Frans ontwerper, A.M. Cassandre, die ervoor bekend stond veel geld te vragen voor zijn ontwerpen. Zoveel dat Nederlandse merken niet al te lang met hem hebben samengewerkt.
De vriend des huizes, staat er op een affiche uit de jaren vijftig. En ook: de Koffie met een eigen karakter. Daarmee komen we al dichter in de buurt van katten natuurlijk.

Picassopoes

Intussen is de traditionele kat-van-alle-tijden op de verpakking ingeruild voor een kat met de allures van een Picassopoes. Speelser, ondeugender en misschien ook eigenzinniger: meer poes dan kat dus. Naar verluidt wil Douwe Egberts met Zwarte Kat-koffie een jonger publiek bereiken. De koffie is ook goedkoper. Anders dan het andere Douwe Egberts-merk Jacqmotte, waarvan de typografie van de merknaam verwijst naar de handtekening van de oorspronkelijke brander, meneer Jacqmotte. De stijl garandeert ernst en dat mag dan wat meer kosten.