HERINNERD. Sinterklaas, van nijptang-kraan via microscoop naar vliegenambulance...
Het waren van de moeilijkste nachten, die van 5 op 6 december, indertijd. We probeerden steevast te dromen over een grote ontgoocheling, in de wetenschap dat dromen altijd bedrog zijn. Het hielp, wonderwel...
Sinterklaas had ons doorgaans al te kennen gegeven dat hij ons wist wonen. En elk jaar opnieuw schrokken we ons haast dood. Op een van de donkerste novemberavonden vlogen door het hoge, smalle keukenraam ontelbare picknicken en snoepgoed met veel lawaai de huiskamer binnen. We liepen dan altijd naar het raam in de hoop een glimp van Sinterklaas of van zijn knecht op te vangen, maar dat is nooit gelukt. Nooit een zwarte hand gezien - dat kon ook moeilijk in het donker - maar evenmin zagen we een witte handschoenhand...
VERWACHTINGEN
De brieven met wensen waren altijd op tijd in de schoen gestopt en ze werden altijd keurig opgehaald. De wensen waren zelden overdreven groots en meestal ook vrij duidelijk: een kraan, een miniatuurauto (met sirene of zwaailicht) of een trein. En zus? Die hield het, vermoed ik, hoofdzakelijk bij poppen, een speelgoedbord...
OF-OF-LIJSTJE Geef toe, het waren realistische verwachtingen waarmee we op 5 december beddewaarts gingen.
De 6 december-ochtenden waren vroege, hele vroege ochtenden. Niet dat we de trap afrenden, we treuzelden, alsof we toen al wisten dat het verlangen leuker aanvoelt dan de vervulling ervan.
En ja, de tafel lag overvol. Met mandarijnen, picknicken, enkele chocoladen selfies van de Sint, ander snoepgoed en... enkele stukken speelgoed. De Sint interpreteerde de lijst altijd als een of-of-opsomming, terwijl het voor ons duidelijk een en-en-lijstje was.
WINKELRESTEN
Het viel ons naderhand ook op dat we precies die stukken speelgoed kregen die tot enkele dagen voor het sinterklaasfeest in de etalage van onze winkel - moeder had een kruidenierswinkel waar speelgoed nooit ontbrak van november tot december - waren blijven staan. Als we dan toch een kraan kregen - dan was het toch wel die ellendige bouwkraan, niet eens op rupsen, die we nooit zelf zouden kiezen. Gelukkig was er altijd wel een Lego-bouwdoos, waarmee we direct aan de slag konden.
ALTERNATIEVEN
In de dagen die volgden op Sinterklaas zochten we doorgaans alternatieven voor wat we hadden gewild, maar wat Sint niet had gebracht. Met de bouwkraan viel niet in de aarde van bloembakken te werken. Dat lukte ons wel met... de nijptang. De kop van de tang was een perfecte graafbak van een kraan en we konden er keurige sleuven mee maken. Bovendien bleven de aardkluitjes, net zoals die bij de echte grote graafwerken, intact en leek het net echt...
De speelgoednaaimachine van zus bleek niet zo geschikt voor het echte naaiwerk. Maar met heel veel verbeelding leek het wel op het toestel dat een naaimachine buschauffeur... En dus speelden we buschauffeur bediende bij de controle van de tickets.
VLIEGEN ONDER DE MICROSCOOP
Ooit kregen we zelfs een microscoop. Vermoedelijk om onze interesse voor wetenschappen te wekken. Dat is niet meteen gelukt.
De microscoop werd in combinatie met de ziekenwagen gebruikt. Tot zover een vrij aanvaardbare combinatie. Ware het niet dat de vliegen eerst in een luciferdoosje belandden, dat daarna in brand werd gestoken waarop het werd geblust. De vliegenkadavertjes werden uit het doosje gehaald, in de ambulance gestopt en voor onderzoek weggebracht richting... microscoop. De geroosterde vliegen gaven niets prijs, wegens te groot voor de microscoop. Maar tegen de tijd dat dat ons duidelijk was, kregen we van ons moeder al een flinke uitbrander voor wat ze in de afwasbak in de keuken aantrof: een bijna opgebrand, nat geblust, half vergaan luciferdoosje. Te veel verbeelding kan, zo bleek, naar de verdoemenis leiden, alhoewel...
Sinterklaas had ons doorgaans al te kennen gegeven dat hij ons wist wonen. En elk jaar opnieuw schrokken we ons haast dood. Op een van de donkerste novemberavonden vlogen door het hoge, smalle keukenraam ontelbare picknicken en snoepgoed met veel lawaai de huiskamer binnen. We liepen dan altijd naar het raam in de hoop een glimp van Sinterklaas of van zijn knecht op te vangen, maar dat is nooit gelukt. Nooit een zwarte hand gezien - dat kon ook moeilijk in het donker - maar evenmin zagen we een witte handschoenhand...VERWACHTINGEN
De brieven met wensen waren altijd op tijd in de schoen gestopt en ze werden altijd keurig opgehaald. De wensen waren zelden overdreven groots en meestal ook vrij duidelijk: een kraan, een miniatuurauto (met sirene of zwaailicht) of een trein. En zus? Die hield het, vermoed ik, hoofdzakelijk bij poppen, een speelgoedbord...
OF-OF-LIJSTJE Geef toe, het waren realistische verwachtingen waarmee we op 5 december beddewaarts gingen.
De 6 december-ochtenden waren vroege, hele vroege ochtenden. Niet dat we de trap afrenden, we treuzelden, alsof we toen al wisten dat het verlangen leuker aanvoelt dan de vervulling ervan. En ja, de tafel lag overvol. Met mandarijnen, picknicken, enkele chocoladen selfies van de Sint, ander snoepgoed en... enkele stukken speelgoed. De Sint interpreteerde de lijst altijd als een of-of-opsomming, terwijl het voor ons duidelijk een en-en-lijstje was.
WINKELRESTEN
Het viel ons naderhand ook op dat we precies die stukken speelgoed kregen die tot enkele dagen voor het sinterklaasfeest in de etalage van onze winkel - moeder had een kruidenierswinkel waar speelgoed nooit ontbrak van november tot december - waren blijven staan. Als we dan toch een kraan kregen - dan was het toch wel die ellendige bouwkraan, niet eens op rupsen, die we nooit zelf zouden kiezen. Gelukkig was er altijd wel een Lego-bouwdoos, waarmee we direct aan de slag konden. ALTERNATIEVEN
In de dagen die volgden op Sinterklaas zochten we doorgaans alternatieven voor wat we hadden gewild, maar wat Sint niet had gebracht. Met de bouwkraan viel niet in de aarde van bloembakken te werken. Dat lukte ons wel met... de nijptang. De kop van de tang was een perfecte graafbak van een kraan en we konden er keurige sleuven mee maken. Bovendien bleven de aardkluitjes, net zoals die bij de echte grote graafwerken, intact en leek het net echt...
De speelgoednaaimachine van zus bleek niet zo geschikt voor het echte naaiwerk. Maar met heel veel verbeelding leek het wel op het toestel dat een naaimachine buschauffeur... En dus speelden we buschauffeur bediende bij de controle van de tickets.VLIEGEN ONDER DE MICROSCOOP
Ooit kregen we zelfs een microscoop. Vermoedelijk om onze interesse voor wetenschappen te wekken. Dat is niet meteen gelukt.
De microscoop werd in combinatie met de ziekenwagen gebruikt. Tot zover een vrij aanvaardbare combinatie. Ware het niet dat de vliegen eerst in een luciferdoosje belandden, dat daarna in brand werd gestoken waarop het werd geblust. De vliegenkadavertjes werden uit het doosje gehaald, in de ambulance gestopt en voor onderzoek weggebracht richting... microscoop. De geroosterde vliegen gaven niets prijs, wegens te groot voor de microscoop. Maar tegen de tijd dat dat ons duidelijk was, kregen we van ons moeder al een flinke uitbrander voor wat ze in de afwasbak in de keuken aantrof: een bijna opgebrand, nat geblust, half vergaan luciferdoosje. Te veel verbeelding kan, zo bleek, naar de verdoemenis leiden, alhoewel...
Reacties
Een reactie posten