VERRAST. Slecht natuurrapport voor België en toch... nog nooit zoveel "gevogelte' rond het huis als nu

-
Ronduit dramatisch. Dat lezen we vanochtend in de krant. De populatie van veldleeuweriken, graspiepers, grauwe gorzen, klapeksters en ringmussen is in Vlaanderen met zo'n zeventig tot tachtig procent verminderd sinds 1980.

VAARWEL LEEUWERIK
Terwijl we dat lezen, klimt een bonte specht op de stam van de tamme kastanje in de tuin. Tien jaar geleden was hier van spechten geen sprake. Ook de groene specht laat zich hier meer dan eens in de week opmerken. Maar... gelijk hebben ze, die van Natuurpunt, jaren geleden konden we hier in het weidegras liggen en hoog boven ons de veldleeuwerik horen tierelieren.

KWIKSTAARTJE
De hoeve in de buurt is platgegooid, de weiden en de akkers zijn ingenomen door verkavelingen en de veldleeuwerik laat zich nooit meer zien of horen. Hij is verdwenen. Ook het kwikstaartje - 'paardeboevertje' noemden ze dat hier indertijd - zien we nog maar zelden, tenzij op landelijke wegen, aan de 'buitenkant' van het dorp.
Opvallend afwezig zijn hier ook de mussen, terwijl ze amper een kilometer verder, bij onze ouders bijvoorbeeld, nog vlot over de voedertafel komen.

DIVERSITEIT


Behalve de spechten, waren hier tot vorig jaar, sperwers actief, maakte een grauwe vliegenvanger een nestje tussen de achtergevel en de regenpijp, komen 'plukjemezen' - de staartmezen- geregeld langs, hadden we geregeld een boomklever, pikken vinken en groenvinken de grond onder het voederhuisje in en springt het winterkoninkje van struik tot struik. Om nog maar te zwijgen over het monotome getjtiftjaf van de... tjiftjaf.
Behalve vogels hebben we hier een massa padden en enkele kikkers in de vijver, hadden wij vorig jaar een salamandertje én lopen egels en konijnen mekaar wel eens voor de voeten. 

Les: we blijven investeren in groen, hier vlakbij en blijven inspanningen leveren om ook anderen daartoe aan te zetten. Dat zal niet voldoende zijn, maar het helpt om onze leefomgeving natuurvriendelijk te houden.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

GEZIEN. Zwarte Kat, niet zomaar een kopje...koffietafelerfgoed

-
Afbeelding
Ze stonden in de vitrinekast van mijn nichtje Pauline. Twee kopjes op een schoteltje. Op de kopjes het logo van een koffiemerk waarvan ik het bestaan vergeten was. De kopjes komen uit de kast van wijlen mijn moeder. Te frivool en zeker te fragiel voor dagelijks gebruik, zagen we ze alleen op zondag op tafel verschijnen. Al werd dat geleidelijk afhankelijk van het aantal bezoekers. De kopjes sneuvelden immers gemakkelijk. Duur waren ze niet . Moeder had ze verzameld. Ik vermoed eind de jaren zestig, begin de jaren zeventig, met punten op de verpakking. Of er ook schoteltjes voor het gebak bij hoorden, herinner ik mij niet meer. Er werd veel bijeengegaard, indertijd. Sparen was de boodschap, wat dan ook. Artis Historia-prenten waar uiteindelijk niemand naar om zag zodra we ze in huis hadden,  er viel ook wat met Soubry te verdienen, al weet ik al lang niet meer wat. De chocoladerepen van Jaques leverden wel interessante prentjes: over het Land van Herve, over de Condroz, over...
Meer lezen

BEGREPEN. Gennez' voorstel voor schooldag van 8 tot 18 is minder waanzinnig dan het lijkt...

-
Afbeelding
Er wordt nogal te keer gegaan tegen het voorstel van Caroline Gennez (SP.a) over die schooldag van 8 tot 18 uur. Ook mevrouw Van Hecke van het vrij onderwijs vindt het - zo lees ik in de kranten - maar niks. En dat verbaast me niet weinig. Want uitgerekend dat vrije net was indertijd toch dé kampioen om kinderen en jongeren 'godganse' dagen binnen de schoolmuren vast te houden, neen? Als wij eventjes uit ons vat nostalgie tappen, dan herinneren wij ons dat wij op het college 's ochtends om 8 uur werden verwacht en dat wij de poorten van datzelfde college 's avonds om precies 19 uur weer zagen openzwaaien om ons naar huis te laten fietsen. Van 8 tot 19 uur was dat dus. Studie, studie, studie en studie Lange dagen waren het. 's Winters vertrokken we in de duisternis, 's avonds keerden we in het donker huiswaarts. We waren minstens 12 uur van huis. Van halfacht, ten laatste tot half acht, ten vroegste. Waarvoor we al die tijd van doen hadden? Studie. Er was ...
Meer lezen

GESCHREVEN. Eigenlijk zijn het ouders die hun kinderen een nieuwjaarsbrief moeten schrijven...

-
Afbeelding
Nieuwjaarsbrief van een vader aan zijn dochter en zoon... (Foto RN) We hebben het nooit eerder in vraag gesteld en vinden dat niet alleen vreemd maar betreuren het ten zeerste. Waarom verlangden wij indertijd van jullie dat je nagelbijtend van de zenuwen - want een verspreking is zo gebeurd - aan ons op Nieuwjaardag - met averechtse ooms en bemoeizuchtige tantes in het publiek - jullie wensen voor het nieuwe jaar voorlazen? In klas voorgekauwde kost, die elk jaar weer wordt opgewarmd en amechtig wordt geserveerd, dachten jullie over de brieven. En gelijk had je. Het hoorde niet, maar het gebeurde. Traditie, weet je wel. WARME WERELD Tradities zijn er om in vraag te worden gesteld. Dat weten jullie intussen. En zie, liever laat dan helemaal niet, doen we het... en we kunnen niet anders dan vast te stellen dat het al die tijd eigenlijk andersom moest. Het zijn ouders die hun kinderen alle goeds mogen toewensen. En dat doen we, ook al weten we niet zo goed hoe we dat 'all...
Meer lezen