GEZIEN. Reclame voor een internaat... op een broodzak bij het ontbijt

We lezen graag en veel. Als we geen krant of boek voor handen hebben, lezen we desnoods de print op een botervlootje of de samenstelling van de mayonaise op het etiket van de pot. Maar vanochtend verslikten wij ons bijna. Op de zak waarin het gesneden brood stak, vonden wij niet de naam van de bakker en al evenmin de specialiteiten van het bakhuis of de sluitingsdag of openingsuren.

OPSCHRIFT
Nee, er stond boudweg reclame op de zak. Voor een internaat. Met de slag verloor de boterham een stuk van zijn mals karakter en het brood smaakte ineens niet meer zo ovenvers. Dat lag minder aan het brood dan aan de zak en dat vermaledijde internaat waarnaar de drukker ons verwees.
Het is niet meteen onze zorg, dat internaat. De kinderen zijn groot, zijn het huis uit en hebben zelf nog geen kroost voor wie ze mogelijk op zoek moeten naar een internaat. Dat zou nog wel eens een tijdje kunnen duren.

OMGELEID GEHEUGEN
Het internaat, de vermolmde herinneringen eraan - gek, want we zijn nooit intern geweest op lagere of middelbare school én toch herinneren wij ons alle narigheden - de eenzaamheid, het heimwee, de verveling, de zweetgeur en de frustraties - ervan. Ons geheugen is onbetrouwbaar, het wordt op een maandagochtend al om de tuin geleid, en dat weten we, en toch, er is niets meer nodig dan een opschrift op een nuchtere broodzak om dat te vergeten.