ERVAREN. Kijken in de spiegel van het vaderschap zonder de blik af te wenden...

Vaderdag. Het hoeft niet. Zegden wij al vaker aan de kinderen. Als het jullie niet past, hoeven jullie geen halsbrekende toeren uit te halen om langs te komen met Vaderdag. We hebben het niet moeten herhalen. De kinderen hebben het druk. Met werk, met vrienden en vriendinnen, met klussen en karweien, met groot- en schoonouders, met hobby's of met het EK. En ja, ze springen elke week wel eens binnen en ze zijn vlot bereikbaar, het vlotst zelfs via WhatsApp...

OVERBODIGHEID
Bloeien in vaderschap is groeien in overbodigheid, gooien wij er nog tegenaan. En we menen het.
Tot... tot we, zoals vanochtend, onze papieren bijeen grabbelen om ons vader te vragen om het kladformulier van onze belastingaangifte in te vullen. Het mag dal al bijna een kwarteeuw geleden zijn dat hij eervol afzwaaide bij de toenmalige 'administratie der directe belastingen', hij weet nog altijd precies - en veel beter dan wij - waar cijfers thuishoren. De accuraatheid van de ambtenaar is zo te zien een attitude waarop de jaren geen vat krijgen. Daar zijn we blij om.

ARGUMENTEN
"Check voor de zekerheid nog eens het resultaat op tax-on-web", geeft hij nog mee. Het pc-programma dat hij voor de belastingberekening heeft gebruikt is niet feilloos, ontdekte de 87-jarige cijferman, met wie we nog even in discussie gaan over het gegarandeerd basisinkomen. Hij is er niet voor gewonnen - Wie zal dat betalen? De overheid heeft nu al geen geld meer in kas - en bij onze thuiskomst vinden we al een rits tegenargumenten,die hij op het net intussen bijeensprokkelde, in onze mailbox.

IN DE SPIEGEL
We raken meer onder de indruk van zijn gebaar dan van de argumenten en vragen ons af - voor de spiegel - waar wij dan wel staan met ons idee over overbodigheid als het ultieme doel van het vaderschap dat we onszelf hebben aangepraat.
Een telefoon haalt ons uit onze gedachtenspinsels. Of het ons straks lukt om zoonlief met de wagen naar het station te brengen? Hij reist met vrienden naar Lyon, voor de wedstrijd van de Belgen tegen de Italianen, maandag. En of we nog een verse leestip hebben?
En kijk, dochterlief WhatsAppt me de vraag of we vandaag thuis zijn en wanneer ze kan langskomen. Je hoeft hiervoor niet te stressen, zeggen we, het hoeft echt niet. "Weet ik", antwoordt ze, "maar toch..."
Oefenen in overbodigheid... er is nog een weg af te leggen en daar zijn we niet rouwig om, moeten we uiteindelijk toegeven.