GEDACHT. In het vizier van Valentijn

-
We hebben het jaren geprobeerd, ook al werden we meer dan eens verwittigd dat het een ongelijke strijd zou zijn en dat we hoe dan ook het onderspit zouden delven. Een mens is natuurlijk nooit te oud om te leren en we geven toe: na al onze pogingen om eraan te weerstaan, na al die jaren van verzet capituleren we. We staken onze strijd en geven ons over aan Valentijn, aan Cupido en wie weet wie aan wat nog allemaal die van smart en lust pijlen weet te maken...

Geen ontsnappen aan
Niet dus dat we het niet geprobeerd hebben om eraan te ontsnappen.
“We maken er elke dag een Valentijn van, waarom dan nog eens extra die 14de?” Een smoes, werd ons meer dan eens gezegd. Behalve dat het ook zo was, leek ons dat nog geen reden om toe te geven en een oververhitte plaats te zoeken in een haast volzet restaurant, waar al dat valentijnsgedoe meer heeft van wat we maar valentinesk gefladder zullen noemen.

Niet te koop
Soms kan het zinspelen op de portemonnee soelaas bieden. Ook dat hebben we geprobeerd. “Weet je,” zeiden we, “het wordt ons opgedrongen door al wie geld uit onze zakken wil zien rollen...” En om ons gelijk te staven, stapelden we de advertenties, folders, flyers en uitnodigingen. “Wie zich hieraan overgeeft, betaalt zich blauw, terwijl de ware liefde niet te koop is...” Maar dat heef
t niet gebaat. Verkeerd begrepen zorgzame zuinigheid wordt al heel snel gierigheid genoemd en daar valt uiteraard geen eer mee te halen en jaag je voor een lange tijd alle romantiek ver het huis uit.

Vrijdag de dertiende
Overigens is het ons na al die jaren nog altijd niet duidelijk waarom op zo’n dag altijd in de richting van de man wordt gekeken om iets te ondernemen. Of beelden wij, egocentrisch als we als man zijn, dat maar in?
U zal begrijpen dat in zulke omstandigheden vrijdag de veertiende voor ons het doembeeld in zich draagt van een ‘vrijdag de dertiende’. Alles wat verkeerd kan lopen, zullen we niet kunnen tegenhouden. Spannend dus. Dat wel.
(Zie ook Krant van West-Vlaanderen van 14 februari 2014)

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

GEZIEN. Zwarte Kat, niet zomaar een kopje...koffietafelerfgoed

-
Afbeelding
Ze stonden in de vitrinekast van mijn nichtje Pauline. Twee kopjes op een schoteltje. Op de kopjes het logo van een koffiemerk waarvan ik het bestaan vergeten was. De kopjes komen uit de kast van wijlen mijn moeder. Te frivool en zeker te fragiel voor dagelijks gebruik, zagen we ze alleen op zondag op tafel verschijnen. Al werd dat geleidelijk afhankelijk van het aantal bezoekers. De kopjes sneuvelden immers gemakkelijk. Duur waren ze niet . Moeder had ze verzameld. Ik vermoed eind de jaren zestig, begin de jaren zeventig, met punten op de verpakking. Of er ook schoteltjes voor het gebak bij hoorden, herinner ik mij niet meer. Er werd veel bijeengegaard, indertijd. Sparen was de boodschap, wat dan ook. Artis Historia-prenten waar uiteindelijk niemand naar om zag zodra we ze in huis hadden,  er viel ook wat met Soubry te verdienen, al weet ik al lang niet meer wat. De chocoladerepen van Jaques leverden wel interessante prentjes: over het Land van Herve, over de Condroz, over het
Meer lezen

GELEZEN. Sinterklaas: open brief van Nicodemus naar aanleiding van de Pietenkwestie

-
Afbeelding
Aan al wie het lezen wil, aan allen die de tradities hoog  in het vaandel voeren en aan alle overzoenlijken, U kent mij niet, vrees ik. En hoewel ik u volkomen begrijp, betreur ik het. Misschien, heel misschien herinneren uw ouders mij nog. Mijn naam is Nicodemus. Zegt u dat iets?  Nee? Jammer. Maar vraag het eens aan uw ouders. Als ze heel diep nadenken zal hen het beeld dagen - hoop ik - van een man in pij, zonder mijter, zonder staf, die de Sint mocht vergezellen. Samen met een van de Pieten. We waren met zijn drieën als we halfweg november de kinderen thuis bezochten. SCHRIFTGELEERDE Piet droeg de zak, ikzelf mocht het Boek van de Sint torsen en het hem aanreiken zodra hij  bij de kinderen thuis hun rapportje voorlas. De wensen van de kinderen mocht ik dan weer noteren in het Boek. Ik was niet voor niets een 'schriftgeleerde'.  Dat waren leuke tijden, herinner ik mij, met veel plezier. Het is me nog altijd niet duidelijk waarom ik ineens niet meer mee hoefde op Sinte
Meer lezen

GESCHREVEN. Eigenlijk zijn het ouders die hun kinderen een nieuwjaarsbrief moeten schrijven...

-
Afbeelding
Nieuwjaarsbrief van een vader aan zijn dochter en zoon... (Foto RN) We hebben het nooit eerder in vraag gesteld en vinden dat niet alleen vreemd maar betreuren het ten zeerste. Waarom verlangden wij indertijd van jullie dat je nagelbijtend van de zenuwen - want een verspreking is zo gebeurd - aan ons op Nieuwjaardag - met averechtse ooms en bemoeizuchtige tantes in het publiek - jullie wensen voor het nieuwe jaar voorlazen? In klas voorgekauwde kost, die elk jaar weer wordt opgewarmd en amechtig wordt geserveerd, dachten jullie over de brieven. En gelijk had je. Het hoorde niet, maar het gebeurde. Traditie, weet je wel. WARME WERELD Tradities zijn er om in vraag te worden gesteld. Dat weten jullie intussen. En zie, liever laat dan helemaal niet, doen we het... en we kunnen niet anders dan vast te stellen dat het al die tijd eigenlijk andersom moest. Het zijn ouders die hun kinderen alle goeds mogen toewensen. En dat doen we, ook al weten we niet zo goed hoe we dat 'all
Meer lezen