VERBOUWEREERD. Met het kruis in top, zo varen wij ten hemel op...

Een kruispunt. Verkeerslichten. Een vroege ochtend. Zo vroeg dat we nog niet met zinnen spreken. Het verkeerslicht kleurt oranje. We schatten in dat het rood zal kleuren als we er voorbijrijden. We stoppen. Achter ons reed een engel in een kleine witte wagen. Van een zorgorganisatie die het kruis in de pauselijke kleuren draagt.

Gehaast. Want al de hele tijd zo dicht achterop, dat we ons nog meer dan anders aan de snelheidsbeperkingen houden. Ze moeten ons maar niet proberen op te jagen, denken wij dan altijd een beetje averechts. En zeker 's ochtends.

Scherp en gezwind

En dan ineens, aan dat kruispunt, laat de verpleegster - dat zagen we nog net, geen verpleger, wel een verpleegster aan het stuur - alle opgekropte frustatie los en schiet ze haar wagen rechts naast die van ons en zwiert als een volleerd rallypiloot haar autootje - het rode verkeerslicht negerend - gezwind en scherp langs en voor die van ons over het kruispunt.

Kruis

Kruisen waren ooit veelbetekenend. Iedereen die een huis had, had er een, zegt het spreekwoord. Die van het Wit-Gele Kruis dragen het op de achterruit van hun wagentjes, soms ook aan een kettinkje om de hals. Aan een kruispunt verwacht je uitgerekend van dat soort engelen enige terughoudendheid. Maar ook dat clichébeeld sneuvelt. Engelen kunnen des duivels zijn. Dat weten we intussen ook al. We houden er dus best rekening mee.

De combinatie van kruis, kruispunt en verpleegster deed onze geest met eenzelfde zwaai als het autootje jaren terug in het verleden zwenken. Naar de spreuk die in sierlijke letters boven het podium van de feestzaal van een middelbare meisjesschool geschilderd stond. "Met 't kruis in top, zo varen wij ten hemel op". Zo stond het er. Hoog. En breed. In een boog over het hele podium.

Het was de tijd dat meisjes nog naar een meisjesschool en jongens naar een jongensschool gingen. Toen ik er les gaf en meer dan in eens in die feestzaal moest plaatsnemen, heb ik me meer dan eens afgevraagd of en hoe die spreuk de talloze meisjesgeneraties er heeft aangezet tot enige vorm van creativiteit in dubbelzinnigheid. Het is ons tot op vandaag niet bekend.