VASTGESTELD. En dan wachten ze, zwijgend met zijn duizenden, thuis...

Nee, er zijn zo van die dagen waarop we alleen stilte verdragen en het gezang van vogels of het verre straatgejoel van spelende kinderen of - nee, nu even geen Mattheuspassion - Mendelssohns Adagio van zijn Derde Symfonie, de Schotse...
Wachters
Er zijn zo van die dagen dat we denken dat we iedereen die we willen zien of horen, hebben gezien en gehoord. Tot we thuis komen en naar schatting zo'n 3.000 mensen ons opwachten. Zwijgend. Zoals zij er ook 's ochtends nog waren, toen je vertrok. Zoals ze er altijd zijn. Zij aan zij staan ze, onverstoord. Stoïcijns. Tot je ze aanraa
kt, tot je ze bij de hand neemt... ze hebben een voor een hun verhalen, die ze eindeloos opnieuw willen vertellen.

Nog anderen zijn stug, spreken moeilijk, lijken ons eerst om de tuin te leiden en laten ons pas dan delen in hun onverdorven wetenschap.
Twistgesprekken
Er zijn er die op twistgesprekken uit zijn, die per se het laatste woord willen en die ons dwingen almaar van mening te veranderen.
Anderen houden ervan mist te spuien waarin alles en iedereen om ons heen oplost, ze leiden ons rond op plaatsen en in landschappen waar we nooit eerder waren en laten ons spreken met mensen die we voorheen niet kenden en uren later zijn landschap, omgeving en mensen ons zo vertrouwd dat we hen van ons leven niet meer willen lossen.
Wereldhaven

Er zijn zo van die dagen... dat we alle 3.000 de auteurs willen danken en prijzen om hier te zijn... Een haven is het, een wereldhaven, zo'n bibliotheek.
Reacties
Een reactie posten