GEDICHT. Valentijn 2019. We lopen haar voorbij...

We lopen haar voorbij als we haar achterna hollen
en overstemmen haar als we over haar spreken
we verzinken in de tijdeloosheid die wij haar toedichten
en verliezen haar uit het oog als we haar tastbaar bij ons weten

Ze is van overal en van alle tijden
maar we zoeken haar in het hier en nu
waaruit ze telkens lijkt te ontsnappen wit op een
paard in draf naar morgen en vaker nog naar gisteren

Ze is niet te vatten, niet in woorden op rijm, niet
in de tremolo's van aria's die we nachtegalen laten zingen
niet op het canvas of in het brons van bejubelde vergane meesters

de liefde
de liefde
die ik vind in de ademtocht tussen je woorden,
die ik voel in het warme hart van je hand,
die ik proef op de rozendauw van je lippen,
die ik herken in je jongemeisjesblik die je achterhield
voor de late uren van dit leven
ik hoef haar niet te vatten, de liefde,
je geeft ze mij,
ik koester haar, met jou