BELEEFD. De vluchtige sensatie van de eerste keer: de primeurkastanje van het jaar
Het heeft een tijdje geduurd, maar nu hebben we ze gevonden. Eindelijk. Daarvoor werden we enkele weken letterlijk om de tuin geleid. Ze lieten zich met tientallen tegelijk uit de boom vallen. Schijnkastanjes waren het. Stekelige bolsters met alleen maar wat verschrompelde buideltjes zonder vlees. Zoals het wel vaker gaat met afvalligen: veel vertoon, veel theater, maar niets te vertellen. Niets om op te kauwen.
Een keer proeven en meteen haalden onze herinneringen alle andere proeverijen van kastanjes naar boven. Ons geheugen slaat blijkbaar ook smaken op en laat ze vrij zodra we een sleutel aanreiken. En meteen weten we dat die vreugde om die eerste kastanje van het jaar niets meer is dan een kleine, vluchtige sensatie die vervliegt zodra de volle kastanjes zich in veelvoud aandienen.
En toch, een leven van alleen maar 'eerste keren' eindigt net als een ander met 'een laatste keer'.
STRAK IN DE PEL
Maar dinsdagavond schudde hij de eerste echte kastanje van het jaar van zich af. Strak in de pel, beloftevol glimmend nog. Het verse volle vruchtvlees smaakte bitterzoet, geurend naar hars, hout en humus, alsof we proefden wat de wortels uit de onpeilbare diepe ondergrond puurden.Een keer proeven en meteen haalden onze herinneringen alle andere proeverijen van kastanjes naar boven. Ons geheugen slaat blijkbaar ook smaken op en laat ze vrij zodra we een sleutel aanreiken. En meteen weten we dat die vreugde om die eerste kastanje van het jaar niets meer is dan een kleine, vluchtige sensatie die vervliegt zodra de volle kastanjes zich in veelvoud aandienen.
En toch, een leven van alleen maar 'eerste keren' eindigt net als een ander met 'een laatste keer'.
Reacties
Een reactie posten