GELEZEN. Familiekwesties. Hoe rouwberichten onverholen pijnlijk getuigen over...twisten

Het zal met onze leeftijd te maken hebben. Ongetwijfeld. Die interesse voor de rouwberichten in de krant. Onze blik is er intussen op getraind. Na de naam het geboortejaar detecteren. En vervolgens maken we de vergelijking met ons geboortejaar. Daar zijn wij dan voorlopig aan ontsnapt, flitst een weinig empathische en oneerbiedige gedachte door ons hoofd.Steeds vaker ontdekken we er mensen van onze leeftijd of daaromtrent.
Maar wat ons nog het meest opvalt is de wijze waarop rouwberichten pijnlijke familiekwesties blootleggen. Soms heel direct, een andere keer in de witte ruimte tussen het zwart van de rouw en de letters. Het gebeurt dat familieleden in zo'n bericht simpelweg worden doodgezwegen... lang voordat ze echt voor dood worden begraven.

AFREKENING
Maar van het weekend lazen we zowaar 'een afrekening' onder heel nauwe familie in een  rouwbericht in de krant. Frappant, choquerend en spijts de onverholen terechtwijzingen toch meer vragen oproepend dan antwoorden gevend.
Het begon al bij de aanvang van het bericht over een vrouw die op haar negentigste in het bijzijn van haar trouwe kinderen was heengegaan. 'Trouwe kinderen'...  Zijn er dan kinderen die ontrouw zijn aan het sterfbed van hun moeder, dachten wij nog. Niet ten onrechte. Want iets verder in het a-typische rouwbericht lazen we: "...Bijzonder spijtig van de niet aflatende problemen vanwege de twee afvallige kinderen de laatste 15 jaar..." Zo staat het er. Zwart op wit.

ERFENISSEN
Eén troost - zo lezen we nog - de mammie  "is niet gekraakt, ze
heeft niet gekozen voor het materiële, maar voor de onvoorwaardelijke wederzijdse liefde van en voor haar trouwe kinderen..."
Een erfeniskwestie? Een pijnlijke scheiding op haar 75ste? Over haar man - ex-man, wijlen haar man? - lezen we geen woord, geen letter. Hoewel... het rouwbericht laat nog weten dat ze haar hele leven op de achtergrond en nederig bleef en volledig ten dienste van...  Van wie? Waarvan? We blijven in het ongewisse. De drie 'trouwe' kinderen gaan daar in dit bericht niet verder op in. Overigens opvallend: de 'aangetrouwde kinderen' krijgen geen familienaam. Die zijn ze in hun huwelijk blijkbaar kwijtgeraakt.

WORDT VERVOLGD?
Het is niet dat wij hier een epos à la Oorlog en Vrede vermoeden, maar er steekt op zijn minst een heuse familieroman achter dit rouwbericht. We zullen het nooit precies weten, het afscheid vond al plaats, in alle intimiteit. De kans dat er eerstdaags nog een rouwbericht verschijnt dat haar 'ontrouwe kinderen' instuurden, achten wij klein. Maar we houden het in de gaten. Met families en hun kwestie weet je nooit.