GEHOORD. Van grootmoeder naar kleindochter, maar bij de tussengeneratie liep het mis met de pureepreigehakt-ovenschotel

Ze was er gek op. Vooral op het krokant bruin korstje waarmee de schotel uit de oven kwam. Intussen staat ze in haar eigen keuken, onze dochter en maakt ze nog geregeld de ovenschotel van puree, prei en gehakt zelf klaar. Ze heeft het niet van ons geleerd - er valt niets te leren van ons wat de keuken betreft - maar ook niet van haar moeder. Wel van haar grootmoeder.

FOUT
En bij grootmoeder thuis liep het van de week verkeerd. De keukenhulp bereidde de winterkostschotel. Uit het resultaat viel af te leiden dat de vrouw het gerecht niet kende.
"Die aardappelen worden maar niet zacht", riep ze vanuit de keuken. Ons moeder begreep het niet. De vrouw had de aardappelen keurig in schijfjes gesneden en had zo laagjes gevormd met prei en gehakt. In de oven liep het natuurlijk mis. Van puree was helemaal geen sprake.

Kleindochter en grootmoeder

VROUWENBOND
Het gerecht is een 'traditional' in ons ouderlijk huis. 
"Ik heb het voor de eerste keer gemaakt, bijna zeventig jaar geleden", vertelt ons moeder. "Toen ik met enkele vriendinnen naar de kookles van de vrouwenbond ging."
Hoe oud was ze toen? "Achttien jaar vermoed ik," vertelt ons moeder. Dat was kort na de oorlog, toen het dagelijkse leven weer stilaan in zijn plooi viel blijkbaar.

PASTOORSMEID
"De pastoorsmeid kwam ook naar die kooklessen. Nochtans, het was iemand van wie iedereen wist dat ze bijzonder goed voor de pastoor kon koken. Waarom ze dan kwam? Om toch maar eens uit die pastorie te ontsnappen, legde de meid van pastoor Lemahieu toen uit", vertelt ons moeder nu.
Zelf moeten wij die ovenschotel niet. Dat heeft meer met onze kleingeestige smaak te maken, dan met de schotel. Maar het is leuk om weten dat het recept zijn weg naar de volgende generatie heeft gevonden. Met smaak.