ERVAREN. En ineens beseffen we dat we minder ouder zijn van maar vooral ouder dan onze kinderen...

-
Het gebeurt niet meer zo vaak - eigenlijk alleen nog uitzonderlijk - dat we een hele dag op stap zijn louter en alleen in het gezelschap van een van de kinderen. Dat overkwam mij begin van de week. Een dagje Nederland met de zoon, intussen een late twintiger. Waarheen reizen we precies, hoelang denken we onderweg te zijn, waar en wanneer plannen we onze middaglunch en wat willen we precies bezoeken in Nederland. Het gesprek is aanvankelijk een parlando, een  onschuldig 'en passant-gesprek' zoals dat van  reizigers die door toeval mekaars gezelschap zijn.
Maar zonder dat we het beseffen of bewust willen, worden toon en inhoud ernstiger en blijven we al eens bij een onderwerp steken.

MILDER BIJ DE TIJD
Hij is milder over deze tijd, over de mensen dan ik ben, stel ik verrast vast. Hij leest me de les over verdraagzaamheid en ik verdedig mij en noem - weliswaar onuitgesproken - zijn tolerantie een vorm van onverschilligheid. Fout, moet ik naderhand toegeven. Dit is zijn tijd, dit is meer zijn samenleving dan die van mij. Hij staat er midden in, hij weet er zich in te wentelen, hij  'leest' de vreemde stad sneller, efficiënter en doordachter dan ik het kan. Hij begrijpt wat en waarheen ze met die stad willen, terwijl ik mij geregeld vol onbegrip erger aan zaken, aan houdingen en aan woorden en zinsneden die mij zo niet onbekend dan toch op zijn minst vreemd en soms zelfs absurd overkomen.



RANDVERSCHIJNSEL
Het is niet de eerste keer dat het gevoel mij overvalt, maar het was er nadrukkelijker dan eerder. We schuiven langzaam naar de rand, naar de marge van een samenleving waarin anderen het voortouw aan het nemen zijn. Er wordt nog wel naar ons geluisterd, maar meer dan vroeger volgt een - vriendelijk, maar niet mis te verstaan - hoofdschudden en een - dat beelden wij ons in - begripvol glimlachje. Ineens beseffen we dat we voortaan anders dan voorheen ouder zijn. Minder ouder van en meer ouder dan onze kinderen.  We zulllen dat vooralsnog niet toegeven, al beseffen we dat we daarmee het tij niet meer keren.

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

GEZIEN. Zwarte Kat, niet zomaar een kopje...koffietafelerfgoed

-
Afbeelding
Ze stonden in de vitrinekast van mijn nichtje Pauline. Twee kopjes op een schoteltje. Op de kopjes het logo van een koffiemerk waarvan ik het bestaan vergeten was. De kopjes komen uit de kast van wijlen mijn moeder. Te frivool en zeker te fragiel voor dagelijks gebruik, zagen we ze alleen op zondag op tafel verschijnen. Al werd dat geleidelijk afhankelijk van het aantal bezoekers. De kopjes sneuvelden immers gemakkelijk. Duur waren ze niet . Moeder had ze verzameld. Ik vermoed eind de jaren zestig, begin de jaren zeventig, met punten op de verpakking. Of er ook schoteltjes voor het gebak bij hoorden, herinner ik mij niet meer. Er werd veel bijeengegaard, indertijd. Sparen was de boodschap, wat dan ook. Artis Historia-prenten waar uiteindelijk niemand naar om zag zodra we ze in huis hadden,  er viel ook wat met Soubry te verdienen, al weet ik al lang niet meer wat. De chocoladerepen van Jaques leverden wel interessante prentjes: over het Land van Herve, over de Condroz, over...
Meer lezen

BEGREPEN. Gennez' voorstel voor schooldag van 8 tot 18 is minder waanzinnig dan het lijkt...

-
Afbeelding
Er wordt nogal te keer gegaan tegen het voorstel van Caroline Gennez (SP.a) over die schooldag van 8 tot 18 uur. Ook mevrouw Van Hecke van het vrij onderwijs vindt het - zo lees ik in de kranten - maar niks. En dat verbaast me niet weinig. Want uitgerekend dat vrije net was indertijd toch dé kampioen om kinderen en jongeren 'godganse' dagen binnen de schoolmuren vast te houden, neen? Als wij eventjes uit ons vat nostalgie tappen, dan herinneren wij ons dat wij op het college 's ochtends om 8 uur werden verwacht en dat wij de poorten van datzelfde college 's avonds om precies 19 uur weer zagen openzwaaien om ons naar huis te laten fietsen. Van 8 tot 19 uur was dat dus. Studie, studie, studie en studie Lange dagen waren het. 's Winters vertrokken we in de duisternis, 's avonds keerden we in het donker huiswaarts. We waren minstens 12 uur van huis. Van halfacht, ten laatste tot half acht, ten vroegste. Waarvoor we al die tijd van doen hadden? Studie. Er was ...
Meer lezen

GESCHREVEN. Eigenlijk zijn het ouders die hun kinderen een nieuwjaarsbrief moeten schrijven...

-
Afbeelding
Nieuwjaarsbrief van een vader aan zijn dochter en zoon... (Foto RN) We hebben het nooit eerder in vraag gesteld en vinden dat niet alleen vreemd maar betreuren het ten zeerste. Waarom verlangden wij indertijd van jullie dat je nagelbijtend van de zenuwen - want een verspreking is zo gebeurd - aan ons op Nieuwjaardag - met averechtse ooms en bemoeizuchtige tantes in het publiek - jullie wensen voor het nieuwe jaar voorlazen? In klas voorgekauwde kost, die elk jaar weer wordt opgewarmd en amechtig wordt geserveerd, dachten jullie over de brieven. En gelijk had je. Het hoorde niet, maar het gebeurde. Traditie, weet je wel. WARME WERELD Tradities zijn er om in vraag te worden gesteld. Dat weten jullie intussen. En zie, liever laat dan helemaal niet, doen we het... en we kunnen niet anders dan vast te stellen dat het al die tijd eigenlijk andersom moest. Het zijn ouders die hun kinderen alle goeds mogen toewensen. En dat doen we, ook al weten we niet zo goed hoe we dat 'all...
Meer lezen