In het Engels met een Frans auteur over zijn in het Nederlands vertaald boek

David Foenkinos heet hij en anders dan zijn naam laat vermoeden, is hij een Fransman. Een auteur dan nog wel, over wie de flaptekst van zijn in het Nederlandse vertaalde 'Les souvenirs'  (Herinneringen), vertelt dat hij "de lieveling is van de nieuwe literaire generatie in Frankrijk".

Natuurlijk weten we dat we wat flapteksten betreft, niet een korreltje maar best een flinke strooibus zout achter de hand houden.
Maar... ik moet toegeven dat ik halfweg het boek al helemaal weg was van het boek en van de auteur. Omwille van het verhaal, omwille van de karakters, omwille van het stilistisch talent van de auteur...
Ik liet dat op Facebook weten - over het boek had ik, op een Nederlandse krant na, nog maar weinig gelezen. Over de auteur al helemaal niets. Misschien zou het Facebookbericht me in contact brengen met andere lezers.

David Foenkinos

Groot,  heel groot  was mijn verbazing toen ik via dat Facebook een dankjewel ontving van... David Foenkinos. Met de vraag - ik had een foto van de kaft op FB geplaatst - om welk boek en welke vertaling het ging. De man vroeg het in het Engels. En ik... ik antwoordde, aarzelend en met schroom weliswaar,  in het Engels. Over een in het Nederlands vertaald boek met de Franse auteur ervan.  Zo dominerend is dat Engels intussen. en zo onder de indruk was ik van de correspondentie van een man voor wiens boek ik intussen een mateloze bewondering heb.

Dat maakt nu net dat soms zo verguisde Facebook zo interessant en intrigerend: mensen die onder normale omstandigheden onbereikbaar zijn of voor wie je zoveel schroom en respect hebt dat je ze nauwelijks durft benaderen, raken blindelings je woonkamer binnen en voeren door niets of niemand gehinderd een gesprek met je. Ik vind dat vrij miraculeus.