Kantlijnnotities

Uitgerekend op het ogenblik dat het bericht ons bereikt dat 'Antwerpen vol is en dat de stad - die zichzelf een metropool - noemt geen ruimte meer op overschot heeft voor extra opvang van vluchtelingen ', richt ons oog zich op een opkomende volle maan . Het is een andere volheid, die van de maan. Ze geeft licht, ze straalt. Ze maakt het duister lichter. Maar haar 'volheid' is besmeurd. Een 'volle maan' zal nooit meer zijn wat het was . En dat we dus te danken aan de volheid van... Antwerpen.  Antwerpen is vol, zeggen ze daar. Vooral vol van zichzelf, denken wij . De Antwerpse botte volheid tekent een in zichzelf gekeerde stad. Met een uitstraling die niet verder reikt dan haar Ring.

De poorten mogen weer dicht. Doe het hek op de knip. Sluit die grenzen nu maar, we zijn met zijn allen weer thuis. Steek het haardvuur aan, strijk gezellig neer tussen de knuffelkussens op de bank en geniet na, voor ze alweer verdwijnt, van de verwondering over de eenvoud van zo veel levens waaraan we rakelings voorbij flaneerden in die authentieke dorpen van verre, zonnige vakantielanden. Veilig beschut Laat ons nu met rust, we zijn uitgekeken en afgemat. Moe van vakantie. De problemen komen straks wel weer vanzelf. Onze problemen en die lossen wij, zo onder ons, wel op. Veilig beschut achter de gevels van eigenwaan en zelfgenoegzaamheid. Naar De Panne Intussen - o heerlijk Europa - wijzen we de haveloze Syriërs die illegaal op de vlucht zijn voor oorlog en geweld, het land uit. Voor middernacht moeten ze weg - want stel je voor dat ze een nachtmerrie worden voor dit anders al zo gekwelde land - en - harteloos zijn we niet - we helpen ze. Met een treinticket tot De Panne. Verd...

De ochtend was nog jong, de buurt nog in slaap, de zon nog aarzelend en haar licht nog timide. De kranten hadden we al gehaald, de bakker had ons brood al gesneden... We zouden ons op hotel wanen, zodra we, zoals het wel eens gebeurt in een zuiders vakantieoord, het terras hadden schoongespoeld en het ontbijt met dampende koffie en kranten hadden buitegenstald. OVER PADEN VAN HAKSELHOUT We liepen in de tuin alsof die niet van ons was. We keken met ogen van vreemden, naar half verwelkte bloemen, naar uitgebloeide struiken, waarvan we deden alsof we naar de naam ervan moesten zoeken,  we liepen over paden van hakselhout en voelden ons ineens vederlicht. We merkten voor het eerst sinds enkele weken weer het winterkoninkje aan de vijverrand en - daar hadden we de voorbije dagen niet naar geluisterd - we hoorden het klateren van het door groen overgroeide vijverwatervalletje. Tussen de bomen snoven we al wat herfst uit de humus en lieten we ons verrassen door de kreet van een o...

SAT. Zo heet de nieuwe slaaptrend. Sleeping Apart Together. Nieuw? Voor ons wel, maar voor een ruim deel van onze samenleving al niet meer zo nieuw, lazen wij vorig weekend in NRC Lux. Lepeltje lepeltje is uit, alleen slapen is in. "Een gezamenlijke slaapkamer is een achterhaald idee, jonge (verliefde) stellen slapen apart." Zullen we gaan 'satten', vroegen wij hier gisterenavond. De tropische hitte had zich zo onder de dakpannen vastgezet, dat de ramen zichtbaar gingen zweten. Maar zelfs in dat soort ondraaglijke wakke nachten, wordt er bij ons niet  'gesat'. BIJ DE DUIZENDEN Het gaat, zo dachten wij toen we het stuk in de krant lazen, een vreemde kant op in onze samenleving. We zijn hyperindividueel en we worden het zo te zien nog het nog meer. Maar we kunnen de straat niet meer op, geen plein of weide meer op, als we er niet met zijn duizenden samen zijn. We zweten en zwoegen ons schouder aan schouder, kont tegen kont kapot in de massa, we reizen naar...

Mooi. Heel mooi, dacht hij toen hij zag hoe de kersenpit een haast perfect boogje maakte, van de profijtelijk getuite lippen van de vrouw in tegenlicht naar het bordje op de terrastafel. Toen ze merkte dat hij keek, voelde ze zich betrapt en lukten de sierlijke boogjes niet meer. Ze nam het bordje dichterbij en liet de pitten als gebroken tanden uit haar mond tuimelen. Met schoonheid is het als met geluk: ze verdwijnt op het ogenblik dat zij jou door heeft.