Kantlijnnotities

De  loop der dingen wordt met de dag onvoorspelbaarder. Iedereen - zelfs ook wij - dacht dat de staking van morgen in West-en Oost-Vlaanderen ons economisch weefsel zou aantasten, de opbrengst ervan naar beneden zou halen en de werkgevers zelf irriteren en sommigen zelfs tot woede zou dwingen. Tihange 3 Maar... dankzij Tihange 3 en de brand die er woedde in een van de kabines daar, blijkt de stakingsdag nu een zegen voor het land. Want precies door de staking wordt er maandag heel waarschijnlijk fors minder stroom verbruikt. Stel dat het een doordeweekse begindeweekse maandag was geweest, dan was de kans al behoorlijk groot dat een deel van het land in de kou en in het donker ging tasten. Niet dus, alom opluchting dat die West-Vlaamse (en Oost-Vlaamse, Luikse en Namense) staking het land op de sporen weet te houden. Vraag is of de vakbonden daar nu ook gelukkig om zijn en of zij nu een herkansing plannen...

Het Lampiris-experiment voor de grote winterafschakeling van het elektriciteitsnet is geslaagd. 140.000 mensen hebben zich vanavond bij een schamel kaarsvlammetje zitten warmen, terwijl ze alle elektrische toestellen thuis maximaal hebben uitgeschakeld. Niet om te bezuinigen - na anderhalf uur gingen alle toestellen weer aan - maar om toch maar de armtierige grote elektriciteitsmaatschappijen te helpen bij hét 21ste eeuwse probleem bij uitstek: het stroomtekort. Het ergste komt nog... Erg? Het kan nog erger. Want er was ook nog de mededeling dat de federale minister voor Energie overweegt een wet bij te spijkeren die het mogelijk maakt om mensen die bij een stroomtekort hun kerstverlichting buiten laten branden, te beboeten. Dat zegt een overheid die er zelfs niet eens in slaagt om haar burgers de meest elementaire verkeersregels te laten naleven... Ernstig mak Hoe kan het dat wij dat geklungel met de stroom zomaar aanvaarden? Dat wij dat spel mak meespelen? Hoe erg...

Natuurlijk zijn er 101 redenen om de KlaraTop 100 dood te zwijgen, te verguizen of op zijn minst onder vuur te nemen. De top 100 als het palmares van de Dead Composers Society . Of zoals Piet De Loof het in De Morgen zei : "Zo'n oubollige top 100 is de klassieke versie van het schlagerfestival, met J.S. Bach als Christoff en W.A. Mozart als Willy Sommers, die van het publiek alleen hun grootste hits mogen zingen". Heeft hij gelijk? Ja en nee. Vaste waarden Want hoewel we op voorhand weten dat Mozarts Andante uit het 21ste pianoconcerto er alweer eens zal bij zijn- met dank aan de film Elvira Madigan of hoe was het ook weer? - en dat Ravels Pavane pour une infante défunte er evenmin zal ontbreken... willen we die KlaraTop 100 niet missen. Hoe dat komt? Omdat meer dan de helft van die top 100-composities werken als sleuteltjes op ons geheugenblik. Peter Benoits Fantasie nr 3 voor piano tovert ons terug naar de harmonie waar we ooit een bewerking van die fantasie voor...

Het maakt niet uit waar of wie je bent, eenzaamheid, geborgenheid, verlatenheid of vriendschap voelen hier niet anders dan duizenden kilometers veraf. Ze maken hier en ginder  het verschil tussend kil of warm,  kwetsend of zalvend, moordend of helend. De gedachte lijkt zo voor de hand te liggen, maar we hebben er wel Weg van België van Phara de Aguirre voor nodig om het ook nog te geloven en te belijden. We mogen ons hier nog een halve eeuw op congressen, colloquia en aan togen uitsloven om onze identiteit in grove of fijne trekken te schetsen en ons verkneukelen in lijstjesmakerij met cultuurverschillen, clichébeelden of (on)hebbelijkheden, wie naar Weg in België keek, moest wel vaststellen dat er veel meer is wat ons met anderen verbindt dan wat ons van hen scheidt. Foto Canvas Getekend voor het leven Al gaat het in wezen daar niet over, in Weg van België, waar Phara de Aguirre uitgewezen asielzoekers achterna reist en ons laat zien en vooral voelen hoe de terugk...

"We moeten terug naar de oertijd", zei Ellemieke Vermolen in Reyers laat. Blijkbaar wist de oermens precies wat hij/zij nodig had om zich gezond te voeden. Zei de Nederlandse vrouw. Niet zomaar vrouw van sterrenkok Sergio, maar ook nog eens met de keukenmeester getrouwd. Dat zei ze ook nadrukkelijk. Sappige verhaaltjes voor het slapengaan Ze had net een boek uit. Over sapjes shaken. Gezonde sapjes. Ze had het een en het ander van de mens uit de oertijd, blijkbaar. Alleen... met een slowjuicer waren die sapjes iets vlotter uit stengels, blaadjes, schorsen, vruchten en ander vitaminehoudende natuurverschijnsels te puren. Ineens was die oertijd veraf. Tarwegrasshot Hoe ze bij die sapjes en zoveel gratuite gezondheid was gekomen? Via het tarwegras dat ze had geproefd op een Amsterdams feestje. Google leidde haar verder in dat paradijs van sappen en in een mum van tijd wist Ellemieke zich zowaar te ontplooien tot een soort van sapvakmeesteres; zullen we maar zeggen. Het tar...

Nee, het attraktiepark dat de Boekenbeurs is, zouden we dit jaar niet nog eens bezoeken. De nieuwe boeken die we wilden, hebben we intussen thuis op het rek en op de leestafel en voor de nieuwste boeken kunnen we - gelukkig - terecht in de boekhandel en niet op de Boekenbeurs. Kortom, als het niet voor de boeken is, dan doen we het om auteurs te ontmoeten of... omdat dochterlief van tradities houdt en de jaarlijkse uitstap naar de Boekenbeurs sinds kindertijd een vaste stek heeft op de gemeenschappelijke kalender. We hebben er geen moeite mee om toe te geven dat we met genoegen die traditie in leven blijven houden. Grijs van traditie De Boekenbeurs hangt trouwens aaneen van de tradities. De meeste uitgevers 'houden stand' op altijd weer dezelfde plaats, in haast hetzelfde kader - al viel het ons op dat De Geus afstand nam van de klassieke boekenkasten - en als alle voorgaande jaren ergeren we ons weer aan het amateuristisch gedoe op de parking en aan de kassa. Op dat vlak he...

Vogelbescherming Vlaanderen heeft 31 oktober uitgeroepen tot officiële startdag voor het bijvoederen van tuinvogels. We zijn de vogelbeschermingsvereniging gevolgd en hebben het vogelhuisje weer buitengeplaatst en hebben rijkelijk met voer gestrooid op de plank én voederslingers opgehangen. Roodborstig pronken De eerste gast was... de roodborst. Of hij het wist dat hij de eerste van het nieuwe voederseizoen was, weten we natuurlijk niet, maar hij pronkt er, niet rond- maar eerder, geheel eigen aan de soort, roodborstig. Gehaaid Al vrij vlug volgden de alomtegenwoordige merels, maar sinds vanochtend vliegen de pimpel- en koolmezen af en aan en lieten zich maar een keer wegjagen door de grote Vlaamse Gaai die zich niet zonder moeite onder tussen dak en plank wurmde. Er liggen nochtans voldoende noten en kastanjes in de buurt voor die Gaai, maar... liever lui dan moe waarschijnlijk, die gehaaide gaai Niet zonder risico Helemaal risicoloos is een vogelvisite niet. Van tijd tot ti...