De Finale Koers - een Winkels feuilleton in zakformaat - 16

 Het Orakel van Winkel

"Ze gaan ons dus nog een keer de koers afpakken. En wij, wij staan erbij en kijken er naar! Chapeau! Ja, Gilbert, ik weet het. Winkel wordt een place to be, onze cafés zullen het jaar door volk van kilometers in het rond over de vloer krijgen, ik weet waar ge aan denkt, aan, help me eens, aan dat Noord-Franse stadje waar ze de film Bienvenue chez les Ch’tis hebben gedraaid…”

“Bergues,” vult Mathilde aan, terwijl ze al de hele tijd dat Louis aan het woord is, hetzelfde glas staat af te drogen.

“Juist. Maar dat zal hier anders lopen.” Louis richt zich nu tot de rest van het café en gaat met verheven stem verder. “Is er echt niemand die dat beseft? Ze gaan van onze koers een spektakelsensatie maken, van de paarden halve goden en van ons en van ’t paardenvolk beulen en achterlijke plattelanders. Voilà, ik heb gezegd,” besluit Louis. Hij drinkt in een geut zijn pint leeg en nog voor dat hij erom vraagt, zet Mathilde al een verse klaar. Gilbert knikt en drinkt ook het restje verschaald bier uit zijn glas. Het handjevol toehoorders in het café reageert niet.

Louis is Louis Verlinde, maar als ge in ’t dorp om Louis Verlinde zou vragen, zou niemand u kunnen zeggen wie hij is of waar hij woont. Hij heeft er ooit aan gedacht om zijn familienaam te ruilen met die van zijn moeder, Merlewies – officieel Marie-Louise- Vandekerkhove.

Voor een begrafenisondernemer zou die naam hem als gegoten zitten. Maar hij was te laat. Iedereen noemde hem al Schaalmeester. Omdat hij niet alleen tijdens begrafenissen, maar ook in de andere kerkdiensten met de schaal rondgaat en meestal niet aarzelt om opzettelijk met het kleingeld in de schaal te rammelen als een van de kerkgangers doet alsof hij de schaal die onder zijn neus wordt geschoven niet opmerkt. Schaalmeester. Bij een hoogoplopende toogdiscussie noemt Gilbert Louis ook wel eens Hét Winkels Orakel. Omdat Louis graag zijn gedacht zegt, vooral als hij er anders over denkt dan de meeste Winkelnaren en dat is bijna altijd zo.

En het moet gezegd, er wordt geluisterd naar Hét Orakel.

Zijn vertrouwelijke omgang met de dood geeft hem een bijna onaantastbare status. “Ge moet de dood in de ogen durven kijken om te weten wat het leven waard is,” is één van zijn spreuken.

“Gilbert, ik ga in het verzet. Ik ga heel dat spel hier van Nitflex tegenhouden. ’t Is maar dat ge ’t weet.”

“In ’t verzet? Gij? Zijt een keer eerlijk, Louis, veel hebt ge in uw leven nog niet verzet hé,” lacht Mathilde. 

Wordt vervolgd. Morgen: Op prospectie.