De Finale Koers - een Winkels feuilleton in zakformaat - 12

 12. In Het Ochtendblad

Winkel krijgt nog één keer zijn echte paardenkoers. “Hier staat het, zwart op wit”, wijst Valère naar de frontpagina van Het Ochtendblad. Mathilde is intussen vanachter haar toog gekomen, Gilbert haast zich traag met zijn krakend gestel van zijn, voor zijn leeftijd, veel te hoge toogstoel tot bij Valère.

“Ze gaan er televisie van maken”, zegt Valère. “Een hele serie, zeggen ze. Niet de VRT, ook de andere Vlaamse zenders niet, maar Nitlflex. De wonderen zijn de wereld nog niet uit, als ge ’t mij vraagt. Nitflex, dat is internationaal, toch?”

“Een hele serie? Maakt dat mijn oren wijs. Heel die koers duurt twee keer een kwartier. Hoe kunt ge daar meer dan een uur televisie over maken? “ zegt Gilbert. “En daarbij, ik weet van niets. Als dat allemaal waar is, dan zouden zij ons van ’t toneel toch al minstens een keer gecontacteerd hebben. Al was het maar om figuranten te ronselen. Ik geloof dat niet. ’t Is gazetteklap.”

“Ze komen vandaag van Parijs naar hier om met het gemeentebestuur te overleggen, staat er nog,” gaat Valère onverstoord verder.

“Staat er hier een kostelijke slee met een Frans plak? Ik zie ze niet,” zegt Gilbert, die voor de zekerheid nog een keer door het venster kijkt. “’k Zie geen beweging hier. En al zeker geen gasten met een Franse slag.”

“En wanneer gaan ze dat filmen? In oktober al? Staat dat er ook in?’’ vraagt Mathilde.

“Neen, ze willen eerst met het gemeentebestuur praten. Over medewerking en steun, lees ik,” zegt Valère.

“Als ze om geld komen bedelen, mogen ze ’t vergeten. We noemen onze burgemeester niet voor niets Bendig Bertje.  Maar,” zegt Mathilde, “Gilbert, ge hebt voor één keer gelijk, ’t is verdacht dat wij daar nog niets over gehoord hebben.” 

Morgen: Van Parijs? Van Antwerpen!