Posts

Posts uit juli, 2016 tonen

GEMENGD. Afscheid van vakantie...

Afbeelding
Afscheid van vakantie   De dagen waren korter dan gedacht en  de nachten donkerder dan vermoed, de klussen talrijker en complexer dan geschat en vaker en verder dan gepland gingen we op stap. We oversliepen onze dromen en overschatten  in hoge mate onze lust tot lezen kwamen we lomer dan verwacht; we zagen de stapel groeien  van krimp was nauwelijks sprake, van kramp wel meer. De dagen van vermeende mateloosheid, van tijdeloos gepalaver, van leven andante ma non troppo,  zijn voorbij. Goed, was het, beter  wordt het niet meer.

VASTGESTELD. Sommige politici regeren als eertijdse subregenten of surveillanten: verstikkend en verlammend

Afbeelding
Misschien  zijn we verkeerd, maar we kunnen het niet ontkennen: geregeld komt er zo'n luchtje in ons gezicht gewaaid dat we herkennen uit onze collegetijd . Eind jaren zestig, begin jaren zeventig. Een subregentenluchtje, zullen we het maar noemen. Surveillanten en subregenten waren de ordehandhavers in ons college. Ze hielden ons in het gareel. Met een vernietigende blik,  met het geheven vingertje,  met harde stem, met angstaanjagend geschreeuw, met dreigende waarschuwingen, met harteloze replieken, met een nijdige trek of duw, met rancuneus gemoraliseer,  met geboden en verbodsbepalingen, met straf... ONTSNAPPEN Er waren twee manieren om daaraan te ontsnappen : door uitsluitend te doen wat zij zegden en door vooral zelf niet creatief te denken of te handelen. Of - en dat was de tweede manier - al was die alleen weggelegd voor enkelingen - door een beroep te doen op je gefortuneerde afkomst. Zonen van vooraanstaande stadslui of van succesvolle ondernemers hoefden zich ni

VASTGESTELD. Eurostar rijdt zijn eigen naam voorbij, straks...

Afbeelding
Een dagje Londen . Met de Eurostar vanuit Rijsel is dat zo geklaard. Eurostar? Een ontbijt 's ochtends tijdens de heenreis en 's avonds een avondmaal en tussendoor een hele dag flaneren door Londen. Voorlopig nog een van die Europese hoofdsteden waar we niet tegen gewapende militairen of zwaar bewapende agenten liepen. Een verademing, zo vonden wij. Tja, als de Brexit een feit is, zal de snelste én efficiëntste verbinding tussen het vasteland en Londen zijn eigen naam zijn voorbijgesneld. Gek hoe de Engelse geest trager werkt dan zijn realisaties...

GEHOORD. "Watou. Kunst? Toegang betalen? In de kerk mag je altijd voor niets binnen...'

Afbeelding
Het was druk. En drukkend warm, die zondagmiddag in Watou. Zo druk dat de lokale horeca - of toch het inhalige deel ervan in de buurt van het marktplein - centrumparking naar zomerzondagse gewoonte - er niet in slaagde om de hongerigen fatsoenlijk te spijzen. Het gaat goed met Watou en met zijn kunstenzomer, zo te zien en daar zijn wij alvast niet rouwig om. Als het al een afscheid was, dan is het een waardig afscheid. AANBEVOLEN Geen memorabel afscheid - daarvoor vonden we dat onder meer de poëzie te vaak en te veel in het duister bleef  en te veel beeldende kunst ging, naar ons aanvoelen, maar zelden voorbij de 'mooie vondst'-kreet. Maar, dat is persoonlijk en we blijven een bezoek aan Watou sterk aanbevelen. GOEDKOOP Alleen... wie er op bezoek gaat, doet dat best niet op de 'goedkope' wijze waarop een groepje net-niet-zestigers - ferm gezette burgers met een grote West-Vlaamse mond - zondag kunst ging kijken.  We hoorden ze al van op een afstand orakelen

GEËRGERD. Natuurpunt: maak van slachtoffers toch geen daders!

Afbeelding
Maandagochtend pakt Natuurpunt uit met een paginagrote krantenadvertentie. Veel geld om een man in beeld te brengen die vermoedelijk na een overstroming zijn leefkamer schoonmaakt. Met een borstel. De boodschap is duidelijk: was de steel een boom gebleven, dan had die man die borstel niet nodig gehad. BEZEMSTEEL Waaruit wij - niet vies van wat maandags ochtendhumeur - afleiden dat we overstromingen hadden kunnen voorkomen als we met zijn allen houten bezemstelen hadden afgezworen en gekozen voor een metalen variant. Waaruit we  - niet te beroerd om wat scherp door de bocht te scheuren - afleiden dat we die overstromingen vooral aan onszelf te danken hebben . En waaruit we - niet gespeend van wat wit-zwart-denken - afleiden dat slachtoffers van zo'n overstroming worden afgebeeld als de schuldigen. KLEINE LETTERTJES Dat is niet de boodschap van Natuurpunt, lezen we verder, in de kleinere lettertjes, maar het beeld van de wat oudere man met zijn borstel, heeft zich intuss

AFGEVRAAGD. Hoezo, ons medisch globaal dossier bevindt zich in een 'cloud'? Wat als...?

Afbeelding
We moeten van huisdokter veranderen, kregen we te horen.  De man is de zeventig voorbij en gaat met pensioen. We gunnen het hem van harte en gaan met enige tegenzin op zoek naar een nieuwe huisdokter. Geen idee hoe we dat doen. Effen proeflopen bij enkele dokters in het dorp, dat hoort niet, vermoeden wij, daar hebben die overbezette artsen geen tijd voor. Dat begrijpen we. Maar de overheid heeft het een en het ander goed geregeld, horen we bij de laatste visite bij onze huisarts. Alle verslagen, alle onderzoeksresultaten die artsen ooit over ons hebben ingetikt, kan de 'nieuwe' huisdokter straks raadplegen. Geen gezeul met papieren en formulieren, geen gedoe met mappen en enveloppen; het steekt allemaal in 'de cloud', zo luidt het. Een soort van virtueel archief, dat wij ons moeilijk concreet kunnen voorstellen. IN DE WOLKEN We zijn onder de indruk van zoveel up-to-date-efficiëntie van onze overheid. Verbazingwekkend. We gaan er op vooruit, juichen we binnensm

VERWONDERD. Vlinderen, wat een kracht dat heeft/geeft

Afbeelding
Er komen nogal wat gasten over de vloer - of, als het om de tuin gaat, moeten we dan over het gras zeggen? -merken wij, tijdens de vakantie. Het zullen er niet meer zijn dan anders tijdens het jaar, alleen, nu we een hele dag thuis slijten, zien we ze ook, die gasten. We betrappen ze in hun dagelijkse routine. Veelal gasten die we noch van haar en vooral noch van pluimen kennen. Zo is er een klein vogeltje dat dagelijks op rugleuning van de zitbank wipt. Het komt er nadenken. Of dagdromen . Dat denken we omdat het er zo te zien niets anders doet dan op die leuning zitten (al zit een vogel natuurlijk nooit, hij blijft op zijn pootjes staan en toch zeggen we zitten, een vorm van onverschilligheid in onze taal, vermoeden we). KOOLWITJACHT Het dagelijks vogeltje noemen we het, omdat we nog niet achterhaalden om welk soort vogel het gaat. Het is ook een klein vogeltje, maar omdat er nog een kleiner - echt piepklein én toch geen winterkoningjong, een waarvan we eveneens de naa

NIET VERBAASD. 21 juli. Belgische wapenspreuk is puur West-Vlaams

Afbeelding
We hadden er nooit eerder bij stilgestaan, maar de 'Nederlandse' versie van de Belgische wapenspreuk, die oorspronkelijk alleen in het Frans op het Belgische wapenschild werd vermeld - 'L'union fait la force ' - is helemaal geen Nederlands. Het is van het zuiverste West-Vlaams. GUILLAUME Het was Guillaume Van der Stighelen die donderdagochtend op radio 1 de kat de bel aanbond. Hij wees erop dat we de Belgische wapenspreuk al die tijd fout hadden vertaald. We moeten zijn tussenkomst nog eens nauwgezet beluisteren, maar voor zover wij het tijdens het ontbijt begrepen, wees hij erop dat de vertaling van 'force' in 'macht' fout is. ANTWERPEN Wij waren geneigd hem gelijk te geven en vonden het straf dat wij er zelf nooit waren bij stil gestaan. Tot De Vrouw opmerkte dat Guillaume Van der Stighelen fout was. "Die man is van Antwerpen", merkte De Vrouw bijzonder alert op. " Hij kent de West-Vlaamse betekenis niet van macht . Hij is fou

GEHOORD. Weer-winkelgezeur

Afbeelding
"Het is altijd overdreven, hier ," zei de dame op leeftijd in de apotheek. "En 't zal weer rap over zijn . We kennen dat. Vanavond gedonder en geklets." "Het kan hier nooit van lange duur zijn", antwoordde de dame. "Maar voor mij hoeft het niet. Mag gerust een graad of tien koeler." "En je bent ook nergens goed. Buiten is het te warm, binnen te donker", zei een andere. "En 's nachts kruipt die warmte overal binnen. Het koelt bijna niet meer af. En zonder laken kan ik niet slapen" "En van 't minste dat je doet, begin je te zweten en te plakken ." " De planten zien af, buiten. 's Ochtends en 's avonds moeten we ze begieten. Er kruipt daar toch veel tijd in." "Ach, die zomers hier: ze weten niet wat ze willen." En wij dachten dat het hier best ook eens zuiders goed mag zijn. 

BESCHAAMD. Een koppel Vlaamse veertigers stapt fulminerend op de trein en begiet reizigers met plakkerige drank...

Afbeelding
Archieffoto Een ontluisterend verhaal. Een koppel veertigers stapt vrijdag op de trein in Gent. Ze hebben twee zware honden bij zich en roepen en schreeuwen tegen iedereen en niemand. Kabaal. Ze hebben gedronken, vermoedelijk. Het is een koppel dat duidelijk aan lagere wal is geraakt. BRUTAAL In de trein zit een gemengd gezelschap van jong en oud, mannen en vrouwen, mensen van Vlaamse en andere origine.Het koppel met de honden aan de leiband stapt en strompelt fulminerend door de wagons. Van de ene wagen naar de andere. Hun woordenschat is grof, gemeen en brutaal. Een koppel dat met mekaar in ruzie ligt, denken de passagiers. COCKTAIL Archieffoto Tot ze merken dat het koppel overal waar het voorbij komt mensen met een soort van plakkerige cocktail begiet. Niet willekeurig, zo blijkt naderhand, Ze gieten hun fles leeg op nietsvermoedende mensen met gekleurde huid. Die zijn te verbouwereerd om direct te reageren. Als de flessen cocktail leeg zijn, keren de twee op

BEANGSTIGEND. Morbide ochtend op het net: ineens duiken begrafenisadvertenties op

Afbeelding
Weet het internet meer over onszelf dan wij? Als dat zo is, dan lijken onze uren geteld. Dit bericht zou wel eens 'last post' kunnen zijn, hier op de blog. Het is maar dat we al uit de veren zijn, anders lagen we er wakker van. Terwijl het vanmorgen buiten niet anders is dan gisterenochtend. De zon is niet van plan zich te laten opmerken, de vogels zijn dat, met veel gezang en gekwetter wel. Alles heeft de schijn van een normale dag. Tot we onze mailbox openen. ONVERGETELIJK MAAR... Daar is, door een kier in de nacht, een mail binnengelopen met een niet mis te verstane waarschuwing. U bent onvergetelijk... maar niet onsterfelijk , luidt het. Dat laatste, dat wisten we al. Dat was een van die eenzijdige voorwaarden van dit leven die ons bij de geboorte werden opgelegd. Over dat onvergetelijke valt te praten. Maar dus, volgens de afzender, de uitvaartmakelaar,   niet zo lang meer. Spam, zeggen we. En we deleten de mail in de hoop dat het bericht in elk geval niet onverge

GETWIJFELD. Tegen beter weten in: er stak avontuur in die lintbebouwing

Afbeelding
Er is heel veel tegen. Daarover zijn we het eens. Ze is van alle te . Te duur, te gevaarlijk, te lelijk, te ruimteverslindend... Over die lintbebouwing in onze dorpen en randsteden valt weinig positiefs te vertellen . Dat heeft onze Vlaamse Bouwmeester goed gezien. En toch, toch lag ze ons na aan het hart, die lintbebouwing. Nog altijd eigenlijk. Tegen beter wet en in. GRASLINT "Een huis zonder land is een huis zonder eten." We horen het onze grootoom nog zeggen. Kan bijna niet anders, hij zei het haast elke dag. De oorlog, weet u wel. En daarna. "We kwamen bij valavond thuis van het werk, gooiden onze jas op de haag, namen de spade en  legden de akker in winterbedden...En 's zomers was het vroeg dag, we moesten met de oogst naar de vroegmarkt..." De winters zijn intussen lang geen winters meer en nog maar weinigen onder ons zullen als ze het over winterbedden hebben hun akkers bedoelen. Grasland werden ze, die akkers. De een na de ander. Achter het stra

GEVRAAGD. 11 juli : Vlaanderen, trek het kruideniersschort, dat uniform van de schraapzuchtigen, eindelijk eens uit...

Afbeelding
Hebben wij redenen tot feesten, maandag 11 juli? We moeten aan de slag, maandag,  maar dat is nog geen reden om niet te feesten. Een dag telt veel uren, een feestdag nog veel meer. Het kan dus wel, dat feesten, maar past het ons wel? We laten dat in het midden, we moeten in elk geval niet op zoek naar toestanden in onze samenleving die de feestvreugde temperen. Die duiken vanzelf op. TAALSTRIJD Neem nu onze taal. Daar is het ooit om begonnen: de Vlaamse ontvoogdingsstrijd was eertijds een taalstrijd . Die hebben we ver achter ons. Denken we. Maar welke taal spreken we? Als we van vreemdelingen die zich hier komen vestigen, verlangen dat ze onze taal spreken, over welke taal hebben we het dan? Welke taal moeten ze dan leren? Antwerps? West-Vlaams? Aalsters? Brabants? In elk geval geen algemeen Nederlands, want behalve onze minister-president lijkt niemand dat algemeen Nederlands nog te spreken of promoten.  Zelfs op onze Vlaamse televisie spreekt iedereen voortaan de taal die hem

NIET VERWONDERD. Cannabiskwekerij in Winkel: het Davidsfonds waarschuwde er vorig jaar al voor!

Afbeelding
Foto FB Davidsfonds Winkel Waarin een kleine gemeente groot kan zijn? In groot nieuws bijvoorbeeld. Haast in het centrum van het dorp, in elk geval op quasi gewijde grond, want langs het parcours van de eertijds roemruchtige paardenkoers op de weg, is vanochtend zowaar een cannabisplantage ontmanteld . 1.800 volwassen planten werden er aangetroffen. Reputatie Iedereen verbaasd en verbouwereerd. Winkel heeft geen reputatie op dat vlak. Op een spectaculaire blitz-arrestatie van een Hells Angel bij klaarlichte dag na, hebben de ordediensten hier nog maar zelden zwaar werk moeten leveren. Zelfs niet toen de overvalwagens van de toenmalige rijkswacht achter de brandweerkazerne klaarstonden om een mogelijke betoging met tegenbetoging neer te slaan ten tijde van de paardenkoersmiserie. Als de kippen bij Foto FB Davidsfonds Winkel Toch is die verbazing over de ontdekking van die plantage vanmorgen onterecht. In de zomer van vorig jaar werd al gewaarschuwd voor een Winkelse v

GEZIEN. En wie haalt op de Nederlandse buis de Avondetappe? Toch wel... Stijn Streuvels zeker!

Afbeelding
De Avondetappe (NOS) Terwijl ze bij ons op de buis nog het EK-voetbalgras aan het herkauwen zijn, gaan ze in Nederland godzijdank voluit voor de Tour. De Avondetappe is er weer en hoe? Dione de Graaff en Herman van der Zandt helpen ons de zelfverklaarde alwetende god-van-het-wielrennen Mart Smeets vergeten en laten ruimte voor hun gasten. Mijn rijwiel Dinsdagavond was dat bijvoorbeeld Wim Daniëls. We kennen de man niet, maar hij is een taalkundige én auteur van een hele reeks wielerboeken. De man is behalve gek van taal ook zot van fietsen. En de combinatie daarvan leidde hem naar... - voor ons alvast - de verrassing van de avond. Hij haalde Mjn Rijwiel naar boven, een boek van onze Stijn Streuvels. Een originele Van Veen -uitgave dan nog wel. Het boek dateert van begin vorige eeuw (1911) . En de man vertelde over Frank Lateur en las zelfs een fragment uit Mijn Rijwiel voor. Vlossepeerd Het boekje hebben wij niet in ons bezit, maar wel het Verzameld Werk van Streuvels ,

HERINNERD. Net als toen, genieten van 'paters', alleen... dàt kan je nu niet meer zeggen

Afbeelding
Dat we van de paters hadden genoten. Dat zeiden we. Gewoon. Op dezelfde wijze als toen we van tafel kwamen na een mals biefstuk met gebakken nieuwe aardappeltjes en zeiden dat ze nooit meer zo lekker zouden smaken, die eerste aardappels . Rijp Dat van die paters, daar keek niemand van op. Nu krijg je het niet meer gezegd. We weten iinmiddels te veel, over paters en zo. Maar toen - een halve eeuw geleden -  wisten ze dat we het over de zwarte bessen hadden die begin juli rijkelijk rijp waren voor de pluk . Smakelijker kon de vakantie in die dagen niet beginnen. Loom en zoel Uit pure nostalgie - de zomers leken zich toen eindeloos loom en zoel te strekken, september lag op een nog niet te ontwaren  plek ver weg - hebben we zo'n zwartebessenstruik geplant. Vorig jaar. Toen was ze nog heel zuinig met vrucht, maar dit jaar kunnen we voor het eerst een handjevol 'paters' proeven. Soms is dat verleden een ver land waar mensen en dingen  nooit waren zoals wij ze ons

VERWONDERD. Crisis is niet alleen van deze tijd, maar van alle tijden, meneer Rogier De Langhe...

Afbeelding
"Niet de rijken, maar de jongeren zullen de crisis betalen", kopt De Morgen-bijlage boven het interview met economiefilosoof Rogier De Langhe. De man heeft een indrukwekkende staat van dienst - economie, wijsbegeerte, onderzoek in Helsinki, Tilburg en aan de UGent - en weet ongetwijfeld waarover hij het heeft. Maar gaandeweg het interview evolueerden wij van licht geraakt naar geërgerd om de bijlage uiteindelijk verontwaardigd in de prullenmand te werpen.  Eén constante: crisis "Ik ben geboren in 1992," zegt Rogier De Langhe, "en heb alleen maar crisissen gekend. In 2000, toen ik begon te studeren, barstte de dotcom-zeepbel. Daarna kwamen de oorlog in Irak, de financiële en economische crisis, de eurocrisis, de recessie..." Daar zijn we het volkomen mee eens. Maar, beste Rogier De Langhe, crisis maakte daarvoor ook al deel uit van ons leven. Toen wij amper 18 waren, betoogden wij al tegen besparingen in het onderwijs. Er werd gedreigd met een numeru

AFGEVRAAGD. Afvallige voetbalsupporters, bedenk dat wij ook uw aanstellerige fratsen hebben getolereerd...

Afbeelding
Wij begrijpen u niet meteen, afvallige Duivel-supporter. U was het per slot van rekening die de voorbije weken alle aandacht wou voor de Duivels ; u was het die de anders zo stroeve agenda's flexibel wist om te bouwen zodat u niets hoefde te missen van hun prestaties; u was het die straffeloos dronken over straten kon zwalpen na die onvergetelijke zege tegen Hongarije; u was het die met bedenkelijk gezang onze nachtrust naar de verdoemenis hielp, u was het die het anders infantiele, mallotige gedrag met tricolore wimpels, vlaggetjes en zijspiegelsokjes tot algemene norm verhief. Gegijzeld U, afvallige voetbalsupporter,  was het die vrouw en kroost door wind en regen meezeulde naar markten en pleinen om er uitgelaten te schreeuwen en te stampen bij elke goal die werd gescoord of die anders diezelfde kroost thuis voor het scherm gegijzeld hield. U was het die hectoliters inkt liet vloeien over het nieuws waarvoor we anders kranten kopen; u was het die de vaak met veel bloed,