De Finale Koers - een Winkels feuilleton in zakformaat - 10

10. Een verrassend trio

Mathilde gaat voor de derde keer vanochtend met de schoteldoek over haar toog. ’t Is vrijdag en dan plakken de plekken – vlekken zouden wij zeggen, maar Mathilde is nog van voor de Dreft-reclames en een Mr. Proper heeft ze in haar lange leven hier in Winkel nog nooit in levende lijve gezien. ’t Waren altijd de vrouwen die de propriëteit hoog in ’t vaandel voerden.

“’t Is maar als er geld te rapen valt dat de mannen er zich mee gaan bemoeien. Mr. Proper, mijn oren, een kostelijke vogel. Maar ’t is gelijk in onze keukens. Wij mogen thuis aan het fornuis staan, maar in de haute kwizien van de chique eethuizen zijn ’t ook weer de mannen die er de garde zwaaien. Want er zijn centen mee te verdienen,” zegt Mathilde dan als er weer eens een late toogplakker begint te zagen over haar schoonmakerij aan de toog.

Maar op vrijdagochtend vallen de duiven maar laat in ’t Echt Stadhuis. Straks, tegen een uur of elf, als die van het gemeentehuis buiten een sigaret komen opsteken, durven ze al eens in de gauwte een pint komen pakken. Om de smoorlucht door te spoelen.

Mathilde wil nog rap, voor dat elf uur is, een dweiltje slaan als ineens de deur open zwiert en twee jonge gasten en een vrouw die hun moeder zou kunnen zijn, het café binnenkomt. Drie koffies, vragen ze. De vrouw gaat direct zitten, in de verste hoek, de twee jonge gasten blijven nog even aan de toog staan en kijken zichtbaar goedkeurend rond.

“Ze spraken gelijk dat ze op VTM spreken, ’t geen dat zij schoon Nederlands noemen en wij Antwerps,” zal Mathilde achteraf aan Gilbert van het toneel vertellen. 

Maandag volgende aflevering