De Finale Koers - een Winkels feuilleton in zakformaat - 13

 13. Van Parijs is van Antwerpen

De burgemeester staat in zijn kantoor voor het grote raam en staart naar buiten. Het is kijken zonder zien. Daar houdt hij van. Zo werkt hij ook het liefst: bezig zijn zonder iets te doen. Sommigen noemen dat verveling, en dat is het ook, maar een burgemeester hoort zich niet te vervelen. Bert noemt zijn dagelijks verveelmoment dan ook zijn zen-ritueel. Zo tussen negen en tien ’s ochtends. De poststukken zijn doorgenomen, het werk en de opdrachten zijn verdeeld, zijn lijfspreuk Delegate et Divide - delegeer en verdeel -  heeft ie zonder problemen en met de hulp van secretaris Marcel uitgevoerd en het nieuws waarvoor hij de deur van het gemeentehuis heimelijk op een kier liet, heeft zich, weliswaar een dag later dan verwacht maar niettemin heel vlot via Het Ochtendblad over het hele dorp verspreid. Het is nu wachten op wat komt, hij kan voorlopig niets meer ondernemen.

Buiten zag hij daarnet twee jongemannen met hun moeder de straat oversteken richting gemeentehuis. Moeder mag het weer komen uitleggen of regelen, denkt burgemeester Bert, volwassen kuikens zijn het, die jonge gasten van tegenwoordig, die zo lang mogelijk onder de vleugels van de mama blijven schuilen. In onze tijd…

Secretaris Marcel onderbreekt de dagdromerij van de burgemeester. “Excuseer, burgemeester, maar Parijs is gearriveerd.”

“Goed, laat ze plaatsnemen in de schepenzaal en roep de anderen erbij. Ik kom subiet. Zoals afgesproken, gij zijt onze tolk, hé Marcel.”

“Dat zal niet nodig zijn, burgemeester. Ze spreken Nederlands, ’t is te zeggen VTM-Nederlands, die gasten van Parijs zijn eigenlijk van Antwerpen. Twee mannen en een vrouw, twee managers die ik niet ken en een bekende actrice, die, zo liet ze me verstaan, de serie gaat regisseren…”