De Finale Koers - een Winkels feuilleton in zakformaat - 9

 9. Toogklap

"Heb je haar gesproken? Was ze van plan om er iets over te schrijven?”

Natuurlijk”, antwoordt Gerrit. “Alles liep zoals we het hier hadden afgesproken.”

“En hoe komt het dan dat we er vanochtend niets over lezen?”

“Dat moet u haar vragen, burgemeester, ik heb niets in de pap te brokkelen bij die gazet.”

“Ik versta het niet. Je zei toch dat het een echte nieuwsjager is, die Linde. Dat ze niets laat liggen, toch? En kijk nu, ik gooi dat nieuwsteckeltje wat malse brokjes voor haar bek en ze moet ze niet… Vreemd. Ze is zelfs niet eens komen snuffelen, hier. Ik had het kunnen weten. Ik ga ze bellen.”

“Niet doen, burgemeester. Zoals u had gevraagd, heb ik haar niet verteld dat u het nieuws wou lekken. Ik heb haar zelfs gezegd dat u het zou ontkennen als ze zou bellen. Zo gaat dat toch met lekken…”

“Goed, hou het verder stil. Geen woord hierover met de anderen, hier op het gemeentehuis. Ik verzin wel iets anders. Tegen morgen moet het nieuws de ronde doen. Die gasten van Parijs komen dan met hun voorstel en het zou van pas komen als ze merken dat niet iedereen hier in het dorp content is met hun komst. Wie kunnen we daarvoor nog in ’t gat jagen?”

“Heeft u al met de mensen van het paardenkoerscomité zelf gesproken?” vraagt de geheime stadhuisbron Gerrit.

“Nee en dat ben ik voorlopig niet van plan. Die gaan wild enthousiast zijn natuurlijk,” denkt de burgemeester.

“Daar ben ik niet zo zeker van. Die koers van vroeger, dat is voor hen voltooid verleden tijd. Daar willen ze niet meer aan herinnerd worden, toch.”

“Nee, wacht, ik weet het. We gaan nog een keer twitteren op grootvaders wijze. Ga met die Linde vanmiddag iets drinken aan de toog van ’t Echt Stadhuis en zorg dat bazin Mathilde meeluistert…”                

Morgen: Met de Franse slag