De Finale Koers - een Winkels feuilleton in zakformaat

 

 1. Op een receptie 

Ge moet het u proberen voor te stellen. We bevinden ons in het zuiden, neem Nice of Cannes of als ge dat beter kent van uw vakanties in het zuiden, Saint-Paul-de-Vence. In een van die hotels daar, waar dat ge eerst over een veel te lange trap moet, met van die ambetant brede treden, voor dat ge aan die eeuwig zoemende draaideuren staat. En binnen zijt ge overweldigd door de grote lusters die tot vlak boven uw hoofd hangen. Ziet ge ’t al voor u? Daar dus, in zo’n multisterrenhotel, waar de chic van de muren spat en waar dat ge, als ge niet oplet, over de Louis Vuittons struikelt. Volgt ge nog? We gaan daar nu een zaal binnen et voilà, hier ziet ge ze al van ver, die madame daar, in een lang flamboyant suitekleed, met het donkerblonde haar een beetje wild opgestoken in een chicon, nee, wat zeg ik nu, in een chinon, zo noemen ze dat.

Ge hoort ze het woord voeren, in het Frans, de r-en rollen uit haar keel en ze maakt, zoals we dat altijd al dachten van Françaises, grote gestes. En ook al verstaat ge niets van wat ze zegt, ge begrijpt dat ze en colère is. Gelijk een serpent, denkt ge, maar ge zwijgt. Wacht, luister nu goed… hebt ge ’t gehoord? Saint-Eloy-Owinkèl. Ja, dat heeft ze gezegd. Saint-Eloy-Owinkèl. Ge hebt het gehoord en toch gelooft ge uw eigen oren niet.

En achteraf zult ge zeggen: daar is ’t het allemaal begonnen. Ge zag en hoorde die diva, Brigitte B. Op een receptie van Nitflex Europe, waar ze tussen het bruisen van de champagne en de deinende boezems, een compromis signeerden met verstrekkende complicaties voor… Winkel. De rest is geschiedenis en die vertellen we u gelijk het stripverhaal in uw gazet, dagelijks, maar zoals gezegd, zonder tekeningen.

Wordt vervolgd. Morgen: De brief.