De Finale Koers - een Winkels feuilleton in zakformaat - 7

 7. Als een lopend vuurtje

"Linde Vanpoelvoorde? Jos hier, Jos van Het Ochtendblad.” Jos van Het Ochtendblad. Ken ik een Jos van Het Ochtendblad vraagt Linde zich af. Jos Willems, hoort ze nu aan de andere kant van de lijn en meteen valt haar frank. De hoofdredacteur. Aarzelend antwoordt ze. “Ja, euh…” De man wil meer uitleg over het artikel dat ze net heeft binnen gestuurd. Of ze zeker is van haar stuk, vraagt ie, met enige nadruk, voor Linde klinkt het bijna intimiderend. “Wat denkt u,” zegt ze en ze is verrast van haar zelfverzekerde, ja zelfs lichtjes verontwaardigde toon, “dat wij in dorpen het nieuws uit onze duim zuigen? Dat wij ons hier maar wat inbeelden? Dat wij alles groter maken dan het in werkelijkheid is? Denkt u dàt?”

Dat is niet het antwoord dat de hoofdredacteur verwacht, dat beseft Linde en ze probeert haar gedachten in te tomen en op orde te krijgen. Diep ademhalen, zegt ze, in zichzelf. En wachten.

“Ik mag hopen van niet”, hoort ze. “Dus, je bent zeker. Maar waarom krijg je het niet bevestigd? De burgemeester wenst niet te reageren, lees ik en die Nitflex-man is onbereikbaar. Van wie heb je het nieuws?”

“Uit betrouwbare bron, zo zeggen jullie dat ook over jullie grote Wetstraatzaken?”, verdedigt Linde.

“We kunnen er de krant mee openen op het eerste blad?”

Linde schrikt, maar ze doet er alles aan om dat niet te laten merken. Dat wordt niet zomaar een lopend vuurtje, morgen, weet ze zeker, maar een uitslaande brand.    

Morgen: Het hek is van de dam