Kantlijnnotities

Beeld: Sporza Het was ons eerst niet opgevallen. Tot Willem - zoonlief op bezoek - ons erop wees. "We zijn een categorie apart", zei hij. We hadden niet meteen door waar hij op doelde. " Is het je nog niet opgevallen dat ze er altijd bij vermelden dat het om een West-Vlaming gaat als ze het over West-Vlamingen hebben? Zeiden ze gisteren dat de Oost-Vlaming Van Aevermaet de openingsklassieker gewonnen heeft? Nee. Dat doen ze ook niet van Antwerpenaren, van Brabanders, een hoogstens een verwaaide keer doen ze 't van Limburgers." LABEL WEST-VLAMING We keken koers, zondagmiddag. Kuurne-Brussel-Kuurne. Het weer was mooi, de zon was er en het was heerlijk om in dat weer vanop de bank de zondagmiddag sportief door te brengen. En inderdaad, zodra een renner uit onze provincie bij naam werd genoemd, kreeg hij meteen het label West-Vlaming om de nek. 'Een kloeke kerel, die Bert Van Lerberghe ', zei co-presentator José De Cauwer. "Een West-Vlaming&qu

Terpsichore. Daar moeten wij aan denken als we het overlijden vernemen van Meester Gabriël . De herinnering voert ons terug naar de Kortrijkse stadsschouwburg. Een zondagmiddag. Terpsichore is het keuzewerk waarmee de harmonie De Kunstvrienden op het provinciaal concours haar plaats in de hoogste afdeling verdedigt. Een werk van de onlangs overleden André Waignein. BEMOEDIGENDE BLIK De klarinetten zetten het stuk bijna - bijna - geluidloos in. De zenuwen zijn zo gespannen dat we ze van mekaar in de klank van onze klarinet horen. Onze dirigent Meester Gabriël voelt als geen ander de spanning, hij is een en al concentratie, maar  hij weet dat die 2de en 3de klarinetten niet al te zelfzeker en klankvast zullen beginnen.  Hij kent zijn pappenheimers. Een lichte bemoedigende blik volstaat, en hoor,  het lukt, we zijn vertrokken... PASSIE, JA. MAAR BEHEERST Geen show, geen wilde von Karajan-gestes, geen tirades, geen glamour. Daar paste hij met een zekere cool voor. Geduld, concen

Liefdesbrieven. Nee, veel heeft De Post niet verdiend aan onze verliefdheden en liefdes . Integendeel. We werden zelfs ooit verdacht van... postzegelfraude.  We mochten van geluk spreken dat het de postmeester zelf was die bij ons thuis binnenviel en niet een stuk of wat agenten van de gerechtelijke politie. Dat had minder te maken met de omvang van het misdrijf dan met het nabuurschap van De Post. En misschien ook wel met de familienaam van  de postmeester die dezelfde was als die van ons. Dat nam niet weg dat zijn beschuldiging voor zijn doen heel zwaarwichtig klonk . KLEEFBAND Ons vader - zelf ambtenaar en beroepshalve overtuigd strijder tegen fraude - zag zijn hele opvoedingstraject dat hij met ons had gepland roemloos in mekaar stuiken. Die blik volstond om meteen te bekennen. Ja, we hadden doorzichtig kleefband boven de postzegels geplakt, zodat we de stempel er met een weinig water en iets meer moeite konden verwijderen. Waarop de 'bestemmelinge' op haar beurt de

Liefde, bij wijze van spreken Soms lopen ze van hier naar haar parmantig, op hoge hakken Een andere keer vleien ze zich lenig tussen haar en mij  Of ze strompelen, zwaarmoedig en  verzinken in het moeras van zeuren en gissen Maar vandaag, zei ze, vliegen ze lichtelijk, als pimpelmezen, in korte golf Mijn gedachten. Ze las ze, wellustig in gedachte, en ik zag ze, woord voor woord, glimmen op haar lippen. Ze blozen, zei ze. Ze zijn van ons. JG 2016 

Ze waren met velen, een halve eeuw geleden. En er waren er van allerlei slag. Wij hadden op onze parochie een medepastoor die toch wel wist hoe en aan wie hij zijn geloof het best kwijt kon. Of beter: hoe en aan wie hij het best kon delen. Want we veronderstellen dat hij het zelf ook behield. Hij aarzelde niet om in het ene socialistische café dat ons dorp rijk was aan de toog hét en waarschijnlijk vooral ook andere woorden te verkondigen. Tot onze dokter-burgemeester van de oer-christelijke formatie uit die dagen - CVP - hem daarover met een typisch tsjeven-dreigement aansprak. EENVOUDIG EN DOELTREFFEND Maar daarover gaat het nu niet. We hadden het over de vastentijd en het eenvoudige, maar niettemin bijzonder doeltreffend middel dat de medepastoor had gelanceerd om de kinderen van de lagere school dagelijks naar de mis te krijgen. Het was hét systeem dat ook winkels toen al hanteerden om klandizie te lokken én te behouden: de spaarkaart. Wie iedere ochtend om 7 uur de geleze

Het zal met onze leeftijd te maken hebben. Ongetwijfeld. Die interesse voor de rouwberichten in de krant. Onze blik is er intussen op getraind. Na de naam het geboortejaar detecteren. En vervolgens maken we de vergelijking met ons geboortejaar. Daar zijn wij dan voorlopig aan ontsnapt , flitst een weinig empathische en oneerbiedige gedachte door ons hoofd.Steeds vaker ontdekken we er mensen van onze leeftijd of daaromtrent. Maar wat ons nog het meest opvalt is de wijze waarop rouwberichten pijnlijke familiekwesties blootleggen . Soms heel direct, een andere keer in de witte ruimte tussen het zwart van de rouw en de letters. Het gebeurt dat familieleden in zo'n bericht simpelweg worden doodgezwegen ... lang voordat ze echt voor dood worden begraven. AFREKENING Maar van het weekend lazen we zowaar 'een afrekening' onder heel nauwe familie in een  rouwbericht in de krant. Frappant, choquerend en spijts de onverholen terechtwijzingen toch meer vragen oproepend dan antwoord

Onze gouverneur zal er niet meteen aan hebben gedacht, maar zijn oproep om illegale vluchtelingen geen voedsel te bedelen, roept bij ons meteen het beeld op van borden aan de kust met het opschrift 'verboden meeuwen te voederen'.  We verdenken gouverneur Decaluwé er niet van dat hij het vluchtelingenprobleem wil herleiden tot iets als een zomerse meeuwenplaag. Daarvoor kennen we de man en zijn (ACW-) achtergrond te goed. Maar zijn oproep lokt ons wel in die richting en is daarom alleen al   laakbaar, vinden wij. VALSE DUIDELIJKHEID "De gouverneur is - over illegale vluchtelingen - tenminste duidelijk," wordt gezegd. Op het eerste gezicht kunnen we dat niet ontkennen. Overheden zijn - nu meer dan vroeger - vaker duidelijk in het stellen van wat niet mag. Minder duidelijk zijn ze doorgaans over wat wel moet ondernomen worden. De duidelijkheid van de gouverneur omtrent de opvang van illegalen aan onze kust is echter bij nader toezien een schijnduidelijkheid. Een