De Finale Koers - een Winkels feuilleton in zakformaat - 27

27. Voor de spiegel

Bon, waar staan we nu? Voor de spiegel, in zijn badkamer. Maar dat bedoelt burgemeester Bert natuurlijk niet. Hij heeft vanochtend, nog voor hij zijn cholesterol verlagende minarine op een volkorenboterham kon smeren, al pastoor Frits aan de lijn gehad. “Ik dacht dat ie me belde om het overlijden te melden van Martha van de Gesrul, ge weet wel, ze zeggen altijd geen twee zonder drie…” zegt de Bert tegen zijn vrouw Sophie die ook voor de badkamerspiegel haar tanden staat te flossen.

“Wie zijn die twee andere dan?” vraagt Sophie.

“Twee die we niet kennen…”

“Maar Martha was het niet.”

“Wie dan wel?”

“Niemand. Hij belde om te weten  hoe het zat met die gasten van Nitflex. Kunt ge ’t u voorstellen, hij vindt het vreemd dat ze nog niet met hem hebben gepraat.”

“Over?”

“Over de opnames. Hij rekent erop dat ze ook in zijn kerk komen draaien.”

“En?”

“Weet ik veel waar ze zullen draaien. In het beste geval nergens. We doen er in alle stilte alles aan opdat ze niet zouden komen draaien. Ik moet die gasten niet.”

“En ik dacht nog dat ge zotcontent zou zijn dat ons dorp weer eens het scherm haalt. Ik begrijp u toch niet altijd, Bert,” zegt Sophie. “En wat is dat, dat alles?”

“Dat alles?”

“Wat doet ge als ge er alles aan doet opdat ze niet zouden komen filmen?”

“Veel dat ge beter niet weet”, zegt Bert. “Maar als onze paster peinst dat hij een rolletje kan spelen in die reeks, dan zal hij dat ook doen, ge kent hem. Hij weet zich overal tussen te wringen…”

“Gods wegen zijn ondoorgrondelijk, toch?”

“En die van paster Frits gevaarlijk onvoorspelbaar.”

“Hebt gij die banden van die gasten hun camionet plat laten steken? Nee toch, Bert?” Sophie kijkt Bert recht in de ogen, ’t is te zeggen, in die van zijn spiegelbeeld.

De linkerhelft van zijn gezicht zit nog onder het scheerschuim.

“Weet je wat ik nog nooit begrepen heb?” zegt Bert, “De linkerkant van mijn gezicht zit onder het schuim, terwijl dat de rechterkant is van die gast hier in de spiegel. En toch is ’t dezelfde kant.”

“Ach, onnozelaar. Ge ontwijkt mijn vraag.  Bert?”

“Ik wil maar zeggen,” zegt Bert, “dat niets lijkt op wat het is.”

Wordt vervolgd. Morgen: Het verzet komt in actie