De Finale Koers - een Winkels feuilleton in zakformaat - 22

 22. De vertrouwelijke omslag

Het verleden is een val, een fuik, denkt Linde. Ik raak hier nooit op tijd weg. Ze zit op een van de archiefdozen in de voutekamer in het huis van haar grootvader. Op haar schoot een blikken koekjestrommel, het deksel van waarop een jonge Boudewijn in uniform haar met een moeizame glimlach probeert te groeten, heeft ze op de vloer gelegd, de koning zowaar aan mijn voeten, gniffelt zen. De koeken hebben al een eeuwigheid plaats geruimd voor foto’s, donkere familiefoto’s, mensen uit dit huis die ze nooit eerder zag.

Genoeg, zegt ze hardop in zichzelf. Ik moet die enveloppe vinden met de knipsels over de paardenkoers. En het lukt. “Wij laten ons de wet niet dicteren door extremisten”, luidt een van de opschriften. Erachter steekt een obscene tekening, een platte karikatuur van Bardot en een paard, en brieven, heel veel brieven, van bekende en minder bekende Winkelnaren aan ministers, aan de gouverneur. Pamfletten en schotschriften. “Een monument sloopt men niet!”

Helemaal achterin de grote bruine enveloppe vindt Linde een kleinere omslag met het stempel Vertrouwelijk erop.

De enveloppe is dichtgeplakt. Linde twijfelt. De omslag jeukt in haar hand. Of ze opent de omslag hier of ze neemt ‘m mee en kijkt thuis in alle rust wat erin steekt. Ze zou het ook aan grootvader kunnen vragen, bedenkt ze. Maar hij was al op zijn qui-vive toen ze vroeg of hij iets over de koers bewaard had. De kans bestaat dat hij de kleine omslag dicht wil houden. Waarom?

Ze probeert de omslag voorzichtig aan de achterzijde los te peuteren, maar het duurt te lang. Ze heeft geen geduld en scheurt uiteindelijk de enveloppe open.

Vier getypte vellen zitten erin, keurig aan mekaar geniet, en in vieren gevouwen. Het zijn officiële documenten, het eerste vel draagt een stempel van de Bijzondere Opsporingsbrigade van de Rijkswacht in Roeselare. Met rode inkt en in kapitaal is bovenaan, net zoals op de omslag, ‘vertrouwelijk’ gestempeld. Iemand schreef er ook nog de vermelding Dringend bij. De documenten zijn geadresseerd aan de Winkelse burgemeester. Het is een soort verslag, merkt Linde. Ze kijkt naar de laatste bladzijde, die is ondertekend door, zo leest ze, commandant Petiteville. Er is, zo staat er ook onderaan getypt, een kopie bezorgd aan de minister van Binnenlandse Zaken. Linde kan niet wachten om het lezen, maar twijfelt. Stel dat opa binnenkomt…   

Wordt vervolgd.