De Finale Koers - een Winkels feuilleton in zakformaat - 25

 25. De bluf van Louis

Het is al bijna middag en toch haasten Louis en Gilbert zich niet om Linde uit te leggen hoe zij ooit een bedreiging vormden voor de staatsveiligheid. Tenminste, zo had Linde dat gelezen in het vertrouwelijke rijkswachtrapport dat ze in een gesloten omslag bij haar grootvader had gevonden.

“Op ons woord, wij zijn nooit staatsgevaarlijker geweest dan we dat nu zijn. Mochten Gilbert en ik getrouwd zijn, ik zweer het u, dan waren wij een vaderlandslievende vereniging,” declameert Louis.

“Maar in alle ernst nu”, probeert Linde het duo weer in het gareel te krijgen. “Waarom dan dat rapport? Het was die commandant Petiteville menens, toch?”

“Linde, oké, ge hebt nog wat tijd? Toen we daar in den Germinal door hadden dat er twee agenten in burger aan het tafeltje naast ons zaten, begonnen we over de koers en over de miserie er rond. En toen we zeiden dat we die gasten van AnimalPeace een lesje gingen leren, zagen we dat ze hun best deden om te doen alsof ze niet hoorden wat we zeiden terwijl ze aan het luisteren waren.

Dat was ’t moment om alle paarden van stal te halen, bij manier van spreken,” vertelt Gilbert.                  

“We hadden het toeval aan onze kant. Ge weet, Linde, waarom mensen tegenwoordig zo makkelijk complottheorieën volgen? Omdat ze het toeval geen plaats meer weten te geven in hun leven en in de wereld. Maar goed, ons toeval indertijd was dat Lode Vanalst ons vertelde dat zijn zoon voor het eerst mocht meerijden te paard met de koninklijke escorte. Bij een inhuldiging van de nieuwe Franse ambassadeur,” vertelt Louis.

“En dus zaten wij aan ons tafeltje in den Germinal een unieke protestmars te verzinnen. Fluisterend, om de aandacht van die twee pottenkijkers te lokken en luid genoeg opdat ze ons zouden kunnen verstaan…”

“En wat verzonnen jullie?”

“Dat we met 50 paarden en sulky’s het verkeer in Brussel zouden lam leggen en dat onze 12 boerenpaarden zich van bij de Franse ambassade zouden proberen tussen die rijkswachtescorte te drummen. Ziet ge ’t al voor u? Daar zouden wij, zo zeiden we daar toen aan ons tafeltje, alle journaals over heel de wereld mee halen. Onze boerenpaarden tussen die praalhengsten van de gevederde gendarmerie,” glundert Louis.

“Maar dat was geen echt plan?”

“Ge moet af en toe durven bluffen in het leven. Maar onze twee bob-sukkels waren er wel mee weg…”        

Wordt vervolgd. Maandag: In het verzet.