De Finale Koers - een Winkels feuilleton in zakformaat - 36

 36. De volksraadpleging

Er staat al wat volk, achteraan de zaal van De Kring, bij de bar, natuurlijk. De mensen zijn curieus naar wat het gemeentebestuur te vertellen heeft over de opnames voor een tv-reeks over de paardenkoers.

Verderop, halfweg de zaal, is een hele rij stoelen al ingenomen. Het zijn de inwoners van de straat waar de nieuwe koers niet meer langskomt. Dries Vandegracht voert het woord, zo te zien. Hij heeft een mapje bij zich waaruit hij foto’s haalt, kleine foto’s met gekartelde randen. Oude foto’s dus. We zien een groepje jonge mannen met halflange stofjassen ontspannen in een gracht zitten, ze lachen en een van hen wijst naar enkele paarden die voorbijkomen. Drie paarden zonder sulky, paard-onder-de-man, hoor je ze zeggen – en een paard met een sulky die zichtbaar nog van voor de oorlog dateert. De hele straat staat op gespannen voet met het koerscomité. De bewoners hebben nooit gesupporterd voor de nieuwe aanpak. Ze vinden het bovendien grof dat het comité elk jaar opnieuw weer komt aanbellen voor financiële steun. Ze weigeren. We betalen niet voor iets waarvoor onze straat niet goed genoeg meer is, zeggen ze. Het comité betreurt die houding, laat de paarden na hun ren nu wel via een gedeelte van de straat naar hun startplaats terugkeren, meer zat er niet meer in.                                                               

Te weinig, vindt de straat van de Vandegrachten – ze wonen er met een zestal families Vandegracht – om onze portemonnee ervoor open te houden. Maar echt wakker van dit protest ligt het comité niet.  Het is tijd, vindt Dries, dat we ons gedacht nu eens hardop en voor iedereen kenbaar maken. Dit  is onze kans.

“Marcel, ge wilt toch niet dat ze u subiet Marcel Plastron gaan noemen? De dassentijd ligt achter ons,” zegt burgemeester Bert tegen de gemeentesecretaris die net arriveert. “Ik heb geen weet van voorschriften over onze kledij”, zegt Marcel droogweg. “Op zondag draag ik altijd een plastron en vandaag zijn we zondag.”

“’t Is al goed. Hebt ge de Powerdinges nog eens nagelezen?”

“Uw Powerpointpresentatie is in orde. ’t Machien draait al, ge kunt als ge dat wil, direct beginnen. ’t Is tijd, trouwens. We moeten niet meer wachten op ’t volk van ’t hoogmis”, zegt Marcel.

“Omdat er geen hoogmis meer is. Goed geprobeerd, Marcel. Is Frits er al? Hij zal waarschijnlijk de enige zijn die tegen ons kar rijdt. Alhoewel, ik heb hem gisteren nog gesproken over het rood van de cijfers van de kerkfabriek, in de hoop dat hij zich koest houdt vandaag. Maar goed, we beginnen eraan.”

En weg is ie, de burgemeester, op  naar het podium van De Kring. 

Wordt vervolgd. Morgen: Het onverwachte wederwoord.