De Finale Koers - een Winkels feuilleton in zakformaat - 32

 32. Het scenariolek

“Stond er ooit één kathedraal op instorten omdat schurken er eeuwenlang tegen plasten? Ik denk het niet. Gezeik sloopt geen monumenten. Onze koers is zo’n monument, de koers is historisch erfgoed, de koers is van ons. Niet van keizers of koningen, niet van ministers en hun lakeien en al zeker niet van wereldsterren…Wie zijn de beulen? Wij of jullie die lak hebben aan oeroude tradities? Wie heeft hier gebrek aan respect? Mensen zijn van geen tel.”

Het is een van de dorpelingen die staat te fulmineren tegen een groepje dierenrechtenbeschermers dat verzamelde vlak voor de kerk. Op een zondagochtend. Er wordt geduwd en getrokken en het gaat van kwaad naar erger. Er worden verwijten over en weer geschreeuwd en het gaat er zo luid aan toe dat de pastoor in vol gewaad van achter zijn altaar naar buiten stormt, gevolgd door de tientallen gelovigen die in zijn kerk de mis volgden. De pastoor staat met het hoge kruisbeeld van bij de begrafenissen te zwaaien alsof hij de ruziemakende menigte voor het kerkportaal wil bezweren, maar het lukt hem niet, integendeel, iedereen raakt nu betrokken in de ruzie, iemand wordt hardhandig bij de kraag gevat, er wordt gespuwd…    

Linde Vanpoelvoorde gelooft haar eigen ogen niet. Wat ze leest, wat ze in handen heeft, is het script van de geplande tv-reeks. Ze heeft het vanochtend in de brievenbus gevonden. Een pak van een honderdtal dicht bedrukte pagina’s.  Op de enveloppe staat geen afzender vermeld, alleen haar naam en onder haar naam ‘reporter Het Ochtendblad’ en dan haar adres, de poststempel is onleesbaar en bij het script steekt geen brief met uitleg, er is ook nergens een aanwijzing te vinden van wie haar dit bezorgt.

Ze bladert gehaast verder door het script. Het dorp heeft een andere naam in het script, maar ze herkent haar Winkel en het ziet er naar uit dat het beeld over haar dorp dat er wordt geschetst niet het fraaiste is, integendeel. De tv-reeks zal openen met een zogenoemd historisch beeld van de koers. Een scène uit de journaals, waarin een paard dat uit de bocht komt, tegen de vlakte gaat, er wordt ingezoomd, zo leest Linde er, op het hoofd van het paard, op de opengesperde muil en vervolgens op het asfalt van de straat waar het vallend dier over heen schuurde en er een deel van zijn vacht verloor.

“Verschrikkelijk,” denkt Linde. “Dat komt niet goed. Hier komt miserie van. Als dat hun tv-reeks wordt, als ze ons dorp op zo’n onbezonnen manier neerzetten, dan…”

Wordt vervolgd. Morgen: Van wie is het lek?