De Finale Koers - een Winkels feuilleton in zakformaat - 34

 34. Een strak plan

Volgende week beginnen ze met de opnames. De Nitflex-ploeg heeft het hele dorpsplein gereserveerd voor al haar vrachtwagens en de koersstraten worden drie dagen overdag en een deel van de avond voor al het verkeer afgesloten. Aan de bewoners wordt gevraagd om of buiten of binnen te blijven.

“Ge hebt ze dus toestemming verleend.  Meer nog, ge faciliteert ze. Ge geeft ze logistieke steun. En ge geeft ze waarschijnlijk ook nog eens een warme maaltijd op kosten van de gemeente?” vraagt Louis. “Ik dacht dat we hier als verzetslui een plan zouden smeden om dat allemaal tegen te houden?”

“Dat is ook de bedoeling,” zegt burgemeester Bert. “Maar ge moet begrijpen dat ik officieel niet anders kan dan met hen meewerken…”

“Betaalt dat goed, dat collaboreren?” vraagt Louis. Hij kijkt naar Linde, alsof hij hoopt dat zij verder de burgemeester het vuur aan de schenen legt. Maar ze houdt zich stil. Ze heeft daarnet het koersgedeelte van het scenario in het kort verteld. Het lijvige document ligt op de hoge tafel, onder de lamp. Als een cruciaal object in een strafzaak, waarvoor straks de wittepakken opdagen om er van alles op te zoeken, vingerafdrukken, dna-sporen, verdachte aanwijzingen, weet ik veel, zit Linde te dagdromen.                                                  

“Luistert”, zegt Bert, “we hebben een plan.”

“We?” vraagt Louis.

“Gerrit,  vertel wat we voor die gasten in petto hebben.”

“Euh, in petto? Kijk, ’t is het volgende. We sluiten maandagochtend onze gemeente af,” zegt Gerrit droogweg.

“Ge sluit Winkel af? Strak plan”, zegt Louis. “Ik moet maandag al zeker twee keer naar het crematorium…”

“De meeste mensen hoeven maar een keer te gaan…” gooit Bert er droogweg tussen.

“Ah Bert, lach met uw eigen onzin. Al zijt gij minister-president, ge kunt gij ons dorp niet afsluiten. Ge hebt toch wat anders achter de hand?”

“Luistert, we sluiten het niet zomaar af. Herinnert ge u niet dat wij hier ooit een probleem hadden met de gasleiding die te dicht bij de rioleringen zat?”

“Ja, ge hebt toen heel het centrum ondersteboven gekeerd omdat ge dacht dat er mogelijk gas lekte in de riolering… ik weet dat nog, maar na dagen graven is er nooit een lek gevonden….”

“Juist, maar het is niet omdat ge iets niet vindt dat het er niet is,” zegt Bert.

“En ge gaat dus de mensen weer de stuipen op het lijf jagen door te veronderstellen…?”

“We willen de mensen zekerheid geven dat er geen gevaar is, maar dan moeten we wel weer graven…”

“Burgemeester, ge zijt uw eigen verzinsels aan het geloven. Zijt ge daarvoor in de politiek gegaan?”        

Wordt vervolgd. Morgen: Louis weet het beter.