Cecilia: de muziek drijft in een wolk over het dorp

Als een wolk zweeft de muziek van zo'n stappend korps
over het dorp.
We kunnen het niet helpen en we zijn er ons van bewust dat het voor de naaste omgeving soms ambetant en irritant kan zijn. Maar zodra ook maar wat tromgeroffel van buiten binnenskamers komt binnengerold, moeten wij naar buiten. Dan laten wij elk gesprek stokken, dan laten wij desnoods het eten koud worden of we laten vallen waarmee we bezig waren, want we moeten naar buiten. Er is geen tegenhouden aan.

Wandeling
November is op dat vlak een gezegende maand. Een muziekvereniging wordt nog al eens 'opgetrommeld' om de dodenherdenkingen van 1 en 11 november 'muzikaal te omijsten' en dat gebeurt doorgaans buiten. En er is natuurlijk de Cecilia-rondgang. 's Nachts toeren 'nachtridders' van de Winkelse muziekvereniging hier dan van bestuurslid naar bestuurslid om hen muzikaal 'wakker' te groeten en tot een traktaat te verleiden. Overdag is het hele korps op stap. Dat was gisteren ook het geval en het moet gezegd: het was een serieuze stapwandelingen.

Muziek verstilt
Het aantrekkelijke van zo'n Cecliawandeling is dat het muziekkorps de hele late middag altijd wel ergens te horen is. Het korps zal wel niet voltallig zijn, maar het is een meer dan behoorlijke groep die zich 'straatbreed' in beweging zet en al het overige verkeer voor eventjes opzij plaatst en letterlijk laat 'verstillen' tot onbeweeglijkheid. Dat is het indrukwekkende van zo'n stappend korps: het is een 'machtige machinerie' die op het gedreun van de trommels op gang komt en zich door niets of niemand buiten dat korps ook maar iets laat opleggen. De straat wordt ingenomen, auto's en wandelaars blijven staan en komen pas weer in beweging - eerst aarzelend - als het korps voorbij is en het gedreun van trommels nog nazindert.

Sonoor
Maar - en daar gaat het dan meestal om bij een muziekkorps - er valt vooral te luisteren. Ook al is het dan eenvoudige marsmuziek, we raken steevast in de ban van het sonore gezang van de bassen, de sonnerieën van de trompetten en de dartele speelsheid van het houtwerk.

Wolk
Op zo'n middag weet je ook nooit waar zo'n stappend korps zich precies bevindt, waardoor het lijkt alsof de muziek in een wolk over het dorp drijft, nu eens vlak in de buurt, dan weer verder af, maar nooit helemaal weg.

Reacties

  1. Terwijl ik mij vannacht niet uit de omhelzing van morpheus wilde laten rukken, waren mijn vrouwelijke gezinsleden óp. Op van verontwaardiging om wille van het "nachtlawaai". De dochters waren de voorbije jaren waarschijnlijk niet ten huize en begrepen niet wat er aan de hand was. En zoals gezegd, ik liet de nodige uitleg over aan mijn vriend morpheus en gebaarde van krommenaas... (wat me nu ploets doet denken aan "de harmonie van "Krommenie" van wijlen Dorus.)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

GEZIEN. Zwarte Kat, niet zomaar een kopje...koffietafelerfgoed

GELEZEN. Sinterklaas: open brief van Nicodemus naar aanleiding van de Pietenkwestie

GESCHREVEN. Eigenlijk zijn het ouders die hun kinderen een nieuwjaarsbrief moeten schrijven...