Kennedy-remembrance en hop, terug naar kindertijd...

De vrees voor een nieuwe oorlog. Dat hing er toen in de lucht. Denk ik te herinneren. Net zoals ik mij herinnerde dat de moord op JF Kennedy in de zomer gebeurde. Fout dus. Maar misschien zijn het de beelden van de open limousine die de herinneringen fout hebben bijgesteld. En wie zegt dat ik mij die beelden van 22 november 1963 herinner en niet de beelden die daarna, bij herhaling, jaar na jaar, werden uitgezonden?

Maar bij het dagelijkse bezoek van de ooms 's avonds - er kwamen elke avond zeker ten minste 2 ooms langs voor een babbel met hun moeder - mijn grootmoeder, die bij ons woonde - weet ik nog hoe de angst voor een nieuwe oorlog iedereen te pakken had. Die moord op JFK zou niet zonder gevolgen blijven, en dat zouden wij ook voelen. Van ginder tot hier. Dat was niet te mijden.

De para's

Die 'derde wereldoorlog' barstte wel vaker uit in de hoofden van de volwassenen toen. In de zomers van de jaren zestig kwamen er geregeld para's oefenen op het nabije vliegveld in Moorsele. Soms was dat dagen naeeen dat ze niet met één, maar met drie grote vliegtuigen - gekke bakken, eigenlijk, met zo'n rare U-staart - laag over het dorp scheerden om dan ineens tientallen en tientallen parachutisten te droppen. Ook dat was, volgens de ooms, niet toevallig. De militairen wisten wat er op komst was en trainden keihard.

Koffie en geloof

Het was ook de tijd dat 'het geloof' voorzichtig in beweging kwam en ook dat leidde tot discussies. Het ging zover dat mijn grootmoeder zich keer op keer kwaad maakte toen de onderpastoor op bezoek kwam. "Met dat geloof is het nog slechter dan met de prijs van de koffie: het verandert nog willekeuriger!" zei ze dan.

Vreemd genoeg sloeg de angst van die volwassenen niet meteen over op de vijfjarige van toen. Integendeel, ik herinner mij hoe spannend ik het vond en hoe is er niet tegenop zag om die oorlog, die niet lang meer te ontwijken zou zijn, te ondergaan.