Waarom we niet naar de Boekenbeurs in Antwerpen gaan...

Voor alle duidelijkheid: er zijn 1.001 redenen om wél naar de Boekenbeurs in Antwerpen te gaan. Al was het maar om een boek te kopen. Daar dienen boekenbeurzen in de eerste plaats voor, natuurlijk.

Maar dit jaar zien ze mij er niet. Daar ligt overigens niemand wakker van. Behalve ikzelf. Want eigenlijk... eigenlijk was ik toch graag langs geweest, daar in Antwerpen. En toch doe ik het niet. Wat houdt me dan tegen?

Op de eerste plaats: de boeken. Al wat nieuw is en op de beurs wordt aangeboden, ligt sinds enkele weken in de boekhandel en daarvan is een ruim deel al richting mijn kasten verhuisd.

Op de tweede plaats: de auteurs.

De voorbije maanden hebben wij in Vlaanderen en in Brussel ruim de kans gekregen om auteurs uit ons land en uit het buitenland te ontmoeten op een veel aangenamere, gezelligere en meer interessante wijze dan op de boekenbeurs mogelijk is. Een week geleden nog waagden wij ons zowaar op een 'literaire ladies night' waar we Griet Op de Beeck, Ann De Craemer en Saskia De Coster in de beslotenheid - want na sluitngstijd - van de Roeselaarse Standaard Boekhandel uitgebreid konden horen vertellen over hun boeken.

Passa Porta

Twee weken daarvoor hadden we de Donna Tartt-avond vlakbij het MAS in Antwerpen en omstreeks diezelfde tijd ontmoetten we in de Passa Porta-boekhandel in Brussel Michaïl Sjisjkin, die er uitgebreid vertelde over zijn 'Onvoltooide Liefdesbrieven'. Een spannende avond werd het nog, toen iemand in het publiek protesteerde dat interviewer en auteur te veel gingen uitweiden over de Russische politiek. Begin september konden we in het prachtige Flageygebouw - het was een bijzonder nazomerse avond met volle terrasjes op het Flageyplein - volgden we de Canadese auteur Margaret Atwood en we misten helaas in datzelfde Brussel Jonathan Coe.

Onder de nok

De intussen betreurde Thomas Blondeau schitterde van de maand ook nog in de Kortrijkse boekhandel Theoria. En volgende week zien we de Spaanse auteur Eduardo Mendoza in de Vooruit in Gent. En dan hebben wij nog Lieve Joris per abuis gemist toen zij eveneens in Kortrijk op uitnodiging van het Penhuis te gast was.

In Gent, onder de nok van het Poëziehuis, hadden we op een zaterdagse middag gesprekken met Leonard Ilja Pfeiffer, Roderik Six, Dimitri Verhulst, Anna Enquist met het programma 'Ken je buren'...

Meer dan ooit stellen auteurs zich bereikbaar op, ontmoeten zij hun lezers op evenementen en avonden die niet alleen qua comfort en gezelligheid hoger scoren dan wat de Antwerpse Boekenbeurs kan bieden, maar waar er tijd is voor gesrpekken en waar de auteurs, in het beste geval en met meevallende interviewers, voluit over hun werk kunnen praten.

Prutsers, toch wel

Maar er zijn natuurlijk ook praktische zaken die ons niet meteen richting Antwerpse Boekenbeurs stuwen.

Het is en blijft bijvoorbeeld godgeklaagd dat het belangrijkste boekenevenement van Vlaanderen in de grootste stad van Vlaanderen in dat afgrijselijke expogebouw plaatsvindt. Neem alleen al die parkeerplaats nabij het expogebou. De meest amateuristisch georganiseerde tweedehandsbeurs in de verste uithoek van West-Vlaanderen pakt het parkeren van wagens beter aan dat wat ze er daar in Antwerpen van maken. Bovendien wordt al jaren geklaagd over te weinig ruimte in de expohallen zelf. Er moet vanalles worden bijeen gefantaseerd om mensen in gespreide orde te kunnen ontvangen, wat finaal ook nooit lukt. Jaar na jaar niet. Hadden wij in Vlaanderen geen andere expogebouwen, dan zouden wij nog begrip hebben voor die arme Antwerpenaren. Maar er Flanders Expo in Gent, er is Kortrijk Xpo bijvoorbeeld... Ruimte en ervaring zat daar met grote beurzen. De omkadering en de ontsluiting staan er torenhoog boven die van het Antwerpse beursgebouw. Maar nee, o nee, geen denken aan... Nog liever de ring om Antwerpen helemaal in de knoop leggen dan ook maar te overwegen om naar elders uit te wijken. Om het op zijn Wim Helsens te zeggen: 'Prutsers!'

Daarom en om nog zoveel meer sporen we van het jaar niet richting Antwerpen. Ik vind dat jammer, maar we houden het been stijf.