NIET VERBAASD. 21 juli. Belgische wapenspreuk is puur West-Vlaams

-
We hadden er nooit eerder bij stilgestaan, maar de 'Nederlandse' versie van de Belgische wapenspreuk, die oorspronkelijk alleen in het Frans op het Belgische wapenschild werd vermeld - 'L'union fait la force' - is helemaal geen Nederlands. Het is van het zuiverste West-Vlaams.

GUILLAUME
Het was Guillaume Van der Stighelen die donderdagochtend op radio 1 de kat de bel aanbond. Hij wees erop dat we de Belgische wapenspreuk al die tijd fout hadden vertaald. We moeten zijn tussenkomst nog eens nauwgezet beluisteren, maar voor zover wij het tijdens het ontbijt begrepen, wees hij erop dat de vertaling van 'force' in 'macht' fout is.

ANTWERPEN
Wij waren geneigd hem gelijk te geven en vonden het straf dat wij er zelf nooit waren bij stil gestaan. Tot De Vrouw opmerkte dat Guillaume Van der Stighelen fout was. "Die man is van Antwerpen", merkte De Vrouw bijzonder alert op. "Hij kent de West-Vlaamse betekenis niet van macht. Hij is fout."
Foto CC
Ze heeft gelijk natuurlijk. 'Die man verloor oal de macht in zin arms (*)', zeggen wij wel eens en dan bedoelen we als West-Vlaming met 'macht':  kracht, sterkte, vermogen.  

NIEUW INZICHT
Of het nieuwe inzicht - het West-Vlaamse karakter van de Belgische wapenspreuk - zal leiden tot een andere verstandhouding tussen West-Vlamingen en België, is niet meteen duidelijk. Als we voor onszelf spreken, dan is het duidelijk dat wij ons daardoor niet meteen meer Belg voelen, maar dat we België wel West-Vlaamser zien kleuren. Nu ja, lijkt niet eens zo'n slechte evolutie als we zien hoe Vlaanderen zich meer en meer tot Antwerpen lijkt te beperken.

IDIOTICON
Het West-Vlaams Idioticon van Debo geeft ons gelijk. Hij heeft het ook over 'vermogen', al zijn zijn voorbeelden niet meteen overduidelijk.
Overigens... die Belgisch- West-Vlaamse wapenspreuk komt oorspronkelijk van de Nederlanden, ten tijde van de Republiek van de Zeven Verenigde Nederlanden (16/17de eeuw).

(*) 'Arms' betekent in het West-Vlaams niet wat het in het Engels betekent. Voor een goed begrip: arms is West-Vlaams voor armen (ledematen). 

Reacties

Een reactie posten

Populaire posts van deze blog

GEZIEN. Zwarte Kat, niet zomaar een kopje...koffietafelerfgoed

-
Afbeelding
Ze stonden in de vitrinekast van mijn nichtje Pauline. Twee kopjes op een schoteltje. Op de kopjes het logo van een koffiemerk waarvan ik het bestaan vergeten was. De kopjes komen uit de kast van wijlen mijn moeder. Te frivool en zeker te fragiel voor dagelijks gebruik, zagen we ze alleen op zondag op tafel verschijnen. Al werd dat geleidelijk afhankelijk van het aantal bezoekers. De kopjes sneuvelden immers gemakkelijk. Duur waren ze niet . Moeder had ze verzameld. Ik vermoed eind de jaren zestig, begin de jaren zeventig, met punten op de verpakking. Of er ook schoteltjes voor het gebak bij hoorden, herinner ik mij niet meer. Er werd veel bijeengegaard, indertijd. Sparen was de boodschap, wat dan ook. Artis Historia-prenten waar uiteindelijk niemand naar om zag zodra we ze in huis hadden,  er viel ook wat met Soubry te verdienen, al weet ik al lang niet meer wat. De chocoladerepen van Jaques leverden wel interessante prentjes: over het Land van Herve, over de Condroz, over het
Meer lezen

GELEZEN. Sinterklaas: open brief van Nicodemus naar aanleiding van de Pietenkwestie

-
Afbeelding
Aan al wie het lezen wil, aan allen die de tradities hoog  in het vaandel voeren en aan alle overzoenlijken, U kent mij niet, vrees ik. En hoewel ik u volkomen begrijp, betreur ik het. Misschien, heel misschien herinneren uw ouders mij nog. Mijn naam is Nicodemus. Zegt u dat iets?  Nee? Jammer. Maar vraag het eens aan uw ouders. Als ze heel diep nadenken zal hen het beeld dagen - hoop ik - van een man in pij, zonder mijter, zonder staf, die de Sint mocht vergezellen. Samen met een van de Pieten. We waren met zijn drieën als we halfweg november de kinderen thuis bezochten. SCHRIFTGELEERDE Piet droeg de zak, ikzelf mocht het Boek van de Sint torsen en het hem aanreiken zodra hij  bij de kinderen thuis hun rapportje voorlas. De wensen van de kinderen mocht ik dan weer noteren in het Boek. Ik was niet voor niets een 'schriftgeleerde'.  Dat waren leuke tijden, herinner ik mij, met veel plezier. Het is me nog altijd niet duidelijk waarom ik ineens niet meer mee hoefde op Sinte
Meer lezen

GESCHREVEN. Eigenlijk zijn het ouders die hun kinderen een nieuwjaarsbrief moeten schrijven...

-
Afbeelding
Nieuwjaarsbrief van een vader aan zijn dochter en zoon... (Foto RN) We hebben het nooit eerder in vraag gesteld en vinden dat niet alleen vreemd maar betreuren het ten zeerste. Waarom verlangden wij indertijd van jullie dat je nagelbijtend van de zenuwen - want een verspreking is zo gebeurd - aan ons op Nieuwjaardag - met averechtse ooms en bemoeizuchtige tantes in het publiek - jullie wensen voor het nieuwe jaar voorlazen? In klas voorgekauwde kost, die elk jaar weer wordt opgewarmd en amechtig wordt geserveerd, dachten jullie over de brieven. En gelijk had je. Het hoorde niet, maar het gebeurde. Traditie, weet je wel. WARME WERELD Tradities zijn er om in vraag te worden gesteld. Dat weten jullie intussen. En zie, liever laat dan helemaal niet, doen we het... en we kunnen niet anders dan vast te stellen dat het al die tijd eigenlijk andersom moest. Het zijn ouders die hun kinderen alle goeds mogen toewensen. En dat doen we, ook al weten we niet zo goed hoe we dat 'all
Meer lezen