AFGEVRAAGD. Hoezo, ons medisch globaal dossier bevindt zich in een 'cloud'? Wat als...?

We moeten van huisdokter veranderen, kregen we te horen.  De man is de zeventig voorbij en gaat met pensioen. We gunnen het hem van harte en gaan met enige tegenzin op zoek naar een nieuwe huisdokter. Geen idee hoe we dat doen. Effen proeflopen bij enkele dokters in het dorp, dat hoort niet, vermoeden wij, daar hebben die overbezette artsen geen tijd voor. Dat begrijpen we.
Maar de overheid heeft het een en het ander goed geregeld, horen we bij de laatste visite bij onze huisarts. Alle verslagen, alle onderzoeksresultaten die artsen ooit over ons hebben ingetikt, kan de 'nieuwe' huisdokter straks raadplegen. Geen gezeul met papieren en formulieren, geen gedoe met mappen en enveloppen; het steekt allemaal in 'de cloud', zo luidt het. Een soort van virtueel archief, dat wij ons moeilijk concreet kunnen voorstellen.

IN DE WOLKEN

We zijn onder de indruk van zoveel up-to-date-efficiëntie van onze overheid. Verbazingwekkend. We gaan er op vooruit, juichen we binnensmonds. Dat komt omdat we onszelf kennen als niet zo bijzonder efficiënt in huiselijke en persoonlijke administratie. Die 'cloud' verlost ons in elk geval van een tot falen gedoemde klus.
Alleen... die 'cloud', waar bevindt die zich? Wie, behalve de huisarts, kan daar binnen en hoe moeilijk is zo'n wolk te ontcijferen voor niet-ingewijden?
Van wolken weten we dat ze komen en gaan, dat ze 's ochtends nog verleidelijk licht en speels voorbij kunnen schuiven, terwijl ze over de middag al dreigend en onheilspellend brede schaduwen werpen; ze verduisteren ook meer dan ons lief is, die wolken. Kortom, is zo'n 'cloud' wel zo efficiënt als we aanvankelijk dachten?

ONZE OVERHEID: MEER OVERHEID, MINDER ONS

En wat als die overheid van ons ineens meer overheid en minder van ons wordt? Nee, niet dat we onszelf zo belangrijk vinden dat anderen er niet zou kunnen aan weerstaan om in ons dossier te gaan snuffelen, dat niet. Maar er vallen wel 'lijsten' te maken van mensen in wiens medische verslagen sprake is van bijvoorbeeld roken, drankproblemen, zenuwinzinkingen, psychische aandoeningen, manieën...  Het zou voor zo'n overheid een koud kunstje zijn om een bepaald soort mensen af te zonderen en 'aangepast' te verzorgen. We kunnen ons perfect inbeelden dat ze in Turkije redenen hebben om straks ongerust te zijn over die 'Turkse cloud', mocht ze bestaan... Het uitroepen van de noodtoestand volstaat al - we hoeven niet eens zo ver, ga maar na in Frankrijk - om bepaalde rechten van de mens in vraag te stellen en zelfs tijdelijk te negeren.

GENERATIE ZONDER ARGWAAN

"Wat verkies je dan", vroeg de zoon, "een efficiënt werkende gezondheidszorg of een vermolmde bureaucratie die nergens toe leidt?"  Hij is van een generatie die opgroeide in een wereld waartegen we geen argwaan koesterden. We blijven het antwoord op zijn vraag schuldig, maar vragen  ons af of we er wel goed aandeden om hem en zijn generatie een wereld voor te spiegelen waarin achterdocht niet thuishoorde.