GETWIJFELD. Tegen beter weten in: er stak avontuur in die lintbebouwing

Er is heel veel tegen. Daarover zijn we het eens. Ze is van alle te. Te duur, te gevaarlijk, te lelijk, te ruimteverslindend... Over die lintbebouwing in onze dorpen en randsteden valt weinig positiefs te vertellen. Dat heeft onze Vlaamse Bouwmeester goed gezien. En toch, toch lag ze ons na aan het hart, die lintbebouwing. Nog altijd eigenlijk. Tegen beter wet
en in.

GRASLINT

"Een huis zonder land is een huis zonder eten." We horen het onze grootoom nog zeggen. Kan bijna niet anders, hij zei het haast elke dag. De oorlog, weet u wel. En daarna. "We kwamen bij valavond thuis van het werk, gooiden onze jas op de haag, namen de spade en  legden de akker in winterbedden...En 's zomers was het vroeg dag, we moesten met de oogst naar de vroegmarkt..."
De winters zijn intussen lang geen winters meer en nog maar weinigen onder ons zullen als ze het over winterbedden hebben hun akkers bedoelen. Grasland werden ze, die akkers. De een na de ander. Achter het straatlint tekent zich intussen een groen graslint op Google Earthview. Waarover we met zijn allen minstens een keer per week - meestal op zaterdag - met een lawaaimaker heen schuren. De zaterdagen op het platteland zijn alleen daarom al hatelijk. 

KAMPEN EN ONDERAARDSE GANGEN

En toch, toch willen wij dat achterliggend land niet kwijt. Over elke vierkante meter, over elke struik, over elk hok kunnen we zo herinneringen ophalen. Mocht u tijd hebben, we vertellen urenlang over de onderaardse gangen die we er hebben gegraven na de aardappeloogst, over de zogenoemde schatten die we er begroeven, over de grachten waarin we kampen bouwden, over egelnesten die we roofden, over het crossparcours voor kinderfietsen en gocarts, over de slijk- en bouwwerven waarover onze speelgoedkranen en vrachtwagens reden, over weidebranden die we als doorgewinterde spuitgasten blusten...

AVONTURENLAND

Dat achterliggend land was ons avonturenland, onze vakantiebestemming, ons pretpark. Was. We zien nog maar zelden kinderen ravotten op braakland. Stelt u het zich even voor dat een stelletje knapen ravottend over akkers rollen, we bellen zo de politie wegens ongeoorloofd gedrag, wegens  mogelijk vandalisme... Bovendien, kinderen horen op vandaag in huis, achter of voor een scherm en als we ze al eens buiten sturen, dan nooit zonder begeleiding en met een rits aan 'do not's'...
Tja, in die omstandigheden hebben wij dat achterliggend land niet meer van doen, natuurlijk en willen de Groenlingen dat we met zijn allen naar stedelijke centra verhuizen. Dat komt andere partijen ook goed uit, want zo'n geconcentreerde samenleving is nog makkelijker in de hand te houden. Maak van steden pretparken en de volksverhuizing van dorpen naar steden gaat meteen in een hogere versnelling.

BIOTOOP

Maar hoe groot is de kans dat wij in die stedelijke omgeving 's ochtends gewekt worden door een vogelkoor? Hoe groot is de kans dat we de Vlaamse gaai, de ekster en de kraaien strijd zien leveren voor een nestplek? Hoe groot is de kans dat een kransje vinken, een vlucht staartmezen en een stel winterkoninkjes gezamenlijk langs komen op en onder de voederplank? Hoe groot is de kans op kikkers in het stadsvijvertje, op een salamander, op een reiger die ze belaagt? Hier, op het achterliggende land krijgen we allemaal op visite.
Daarom, net daarom durven we er vooral bij de Groenlingen op aandringen om het pleidooi van de Bouwmeester kritisch en genuanceerd te beoordelen en er  niet meteen  dociel  voor gaan  applaudisseren.