GEZIEN. In de achtertuin van het Lijsternest...

2017

Een zaterdagmiddag in december en 

we staan in de achtertuin van het Streuvelshuis en

zien hoe het land zich traagzaam strekt tot achter verre nevels.

Het ligt voor ons, dat land, zoals een nieuw jaar,

Hebben wij contouren van dat land al getekend, vroegen wij ons af

In krijt of met houtskool – vaag gedroomd en vluchtig geschetst –

of hebben we ze geëtst, die contouren,  met het zuur

dat ons de voorbije maanden opbrak,

Hebben we ze, licht ontvlambaar als we waren, gebrandmerkt?

Het is een land, dat jaar dat voor ons ligt,

een land, laten we hopen, dat ons verwacht