Paddenerotiek of de last van de lust

Een directe aanleiding was er niet. Voor zover we daar natuurlijk zicht op hebben. Ineens stonden ze daar. Ze waren uit de vijver gesprongen en wipten over het gras. Twee padden. Bij een ondergaande voorjaarszon aan het eind van een lentiele zondag.
En zoals dat wel vaker gebeurt omstreeks deze tijd, liet de ene pad zich door de andere vervoeren. Pad in vervoering. Hun gladde lijven nog naglimmend.

Gelukkig zien deze dieren er zelden uit. Ze kijken altijd wat misnoegd en dat was deze keer niet anders. Al leek het alsof diegene die het op het eerste gezicht het makkelijkst had, er duidelijk het minst plezier aan beleefde. Tenminste, als we die blik mogen geloven. Misschien vond het beest dat gewip over het gras maar niks.
Paailust of paailast en zo ja, wat voor wie precies?
Zij spraken zich er niet over uit.
Zodra de foto's genomen waren - veel tijd gunden ze ons niet en een geluk dat er zoiets als een bijdehante iPhone bestaat - doken ze weer onder. Met een plons. Wat me eraan deed denken dat de gekke kikker Plons zijn naam ooit van een pad kreeg.