De Finale Koers - een Winkels feuilleton in zakformaat - 43

 43. Betrapt

Vanachter een van de campers op het kerkplein komt eerst een hond te voorschijn, een indrukwekkend beest, een Duitse herder, denkt de burgemeester,  in wiens ogen dreigende honden altijd iets Duits hebben. Aan de leiband van de hond volgt een rijzige manspersoon in zo’n Securitas-achtig pak, voorzien van goedkope epauletstukken en opvallende schilden aan de zijkant van de mouwen.

“Zoekt u iets?” vraagt de man beleefd. “Of iemand?”

Burgemeester Bert kijkt eerst nog eens naar de hond, maar het dier is opvallend rustig en gunt hem zelfs geen blik.

“Ik had gedacht dat ik de regisseur hier zou aantreffen. Ik had nog iets met haar willen bespreken,” legt Bert uit. “Maar misschien stel ik mij best eerst voor…”

“U bent de burgemeester,” zegt de man. “Wij zijn gebrieft. Maar u zult hier niemand aantreffen. Wij houden, zoals door uw diensten werd gesuggereerd, de boel hier wat in de gaten.”

“Juist”, zegt Bert. “Juist. Ik hoop dat u deze bewakingsklus niet in uw eentje moet klaren. Pas op, het is niet dat er aanwijzingen zijn dat er hier mensen met slechte bedoelingen zouden langskomen, maar…”

“Zoals wij dan zeggen: geen veiligheid zonder security,” zegt de man.                                                            

“Dat vat u mooi samen. Straks komt ook nog een politiepatrouille langs. U ziet, we nemen geen risico’s. Maar u kunt me niet vertellen waar ik de regisseur kan vinden?”

“Ik vermoed dat al die mensen op dit ogenblik gewoon thuis zijn. Morgenochtend arriveren ze, in alle vroegte. Denk ik. Heel precies weet ik dat ook niet”, zegt de man.

“Oké. Ik blijf hier nog even tot ik onze politieploeg tref,” zegt de burgemeester.

De security-man vervolgt zijn ronde langs de geparkeerde vrachtwagens en gaat dan naar zijn bestelwagen, waar hij uit een koffertas een thermosfles haalt en zichzelf op een koffie trakteert.

Intussen probeert Bert of ie van een van de campers het dekseltje waarachter de benzinedop steekt, kan losmaken. Het lukt. Hij probeert er twee wietzakjes in te proppen.

Hij slentert verder tot bij de vrachtwagens, de security-man is nergens meer te bespeuren, het is rustig, er valt nauwelijks iets te horen. Een zwarte kat schiet ineens vanonder een van de vrachtwagens schichtig maar geluidloos op de vlucht.

Aan de zijkant van een van de opleggers bevindt zich, naast de dieseltank, een materiaalkist. Bert probeert het deksel ervan te lichten, maar ook hier zit een slot op.

“Met die twee zakjes moet het lukken,” denkt Bert, terwijl hij naar zijn wagen stapt. Hij bergt de overige twee wietzakjes in het dashbordkastje.  

Wordt vervolgd. Morgen: Blaffende honden bijten