BELEEFD. Op de bank bij de psychiater... in Nederland. En straks uitzonderlijk in Winkel!

Het Rustpunt in Barneveld

We waren niet angstig, maar helemaal op ons gemak, nee dat waren we ook niet. En al vrij gauw bleek dat ook terecht. We hadden het nochtans vooraf allemaal keurig gecheckt: de normale reistijd, mogelijke omleggingen door wegenwerken, filetijden en de ongevallenkansen.Vijf uur voor een afstand van 264 km leek ons een ruime reistijd met een milde marge.

 

GROEIENDE ANGST

Kortrijk, Gent... het verkeer viel mee - om 6 uur 's ochtends hadden we niets anders verwacht - en we konden gezwind voortmaken.  Alles hadden we onder controle. Tot... vlak voorbij Lokeren. Een ongeval. File, meldde de autoradio. Onze gps luisterde mee en stuurde ons meteen richting afrit. Knap, vonden wij. Net zo lang tot we vaststelden dat onze 'geleider' de afstand tot onze bestemming niet hielp verminderen maar liet oplopen. Of we de afspraak met de psychiater in Barneveld zouden halen? De spanning steeg, we vroegen ons angstig af: wat als? We hadden alleen het telefoonnummer van zijn secretariaat in het ziekenhuis in Amsterdam, niet van bij hem thuis.

RUSTPUNT

Het Rustpunt in Barneveld

Een kwartier voor onze afspraak reden we zijn huis voorbij. De spanning viel van ons af en twee huizen verder zagen we een molen wenken. Een Hollandse prentkaart. Rustpunt, stond er op een bord aan de straatkant. Koffie en appeltaart. Open. 
"Is de cafetaria open?" vroegen wij -  voor de zekerheid - aan een man die net uit een kleine deur van de molen kwam.
"Dit is geen cafetaria. Het is een rustpunt. Rij maar op en ginderachter kan je binnen", zei de man.

De Verwondering van Claus tussen de rekken van Het Rustputn

We kwamen terecht in een omgebouwd schuurtje, keurig volgestouwd met antieke spullen. Voor een habbekrats te koop allemaal. .Ook drie rekken vol met tweedehandse boeken. 1 euro 't stuk. We pulkten er De Verwondering van Claus uit een dicht aangedrukt schap. Koffie uit een automaat. Het geld mocht in een laatje, meldde een opschrift. Pasmunt moesten we er zelf uit grabbelen. Uit een oud krantenstuk bleek dat de schuur begin deze eeuw was omgebouwd tot rustpunt. Boer en boerin waren met pensioen en wilden op die manier voeling houden met de buurt. Mooi, vonden wij.

OP DE BANK

Prof. Dr. Damiaan Denys

Het Rustpunt hielp. Ontspannen belden we aan bij de professor, die psychiater en zo veel meer is. Hij leidt het departement psychiatrie aan het UZ Amsterdam, is voorzitter van de Nederlandse vakvereniging van psychiaters en is bovenal West-Vlaming van komaf. "Ik ben een pure West-Vlaming", zal aan het eind van ons gesprek bekennen.
Hij is een autoriteit inzake angst en daarover brengt hij een theatermonoloog. Een drukbezet psychiater gaat nog eens toeren langs Nederlandse theaters. En een West-Vlaamse zaal. Straks meer daarover.
"We roepen die angst zelf over ons af", zei hij later. "Omdat we alles onder controle willen hebben en houden. Maar we hoeven helemaal niet bang te zijn voor angst, integendeel, we hebben ze nodig, ze leidt ons naar vrijheid."
Het gesprek voor de krant vlotte aardig in dat grote huis van hem, waar hij met zijn vrouw en zijn drie tienerzonen, leeft. Alle spanning van onderweg vloeide weg. Het was nochtans de eerste keer dat we op de bank zitten bij een psychiater, maar op het moment zelf dachten we daar niet aan. We luisterden. De man heeft iets te vertellen. Dat wisten we, maar hij is nog innemender dan we dachten toen we hem in Zomergasten een avond lang op televisie volgden.
Is het toeval, vragen wij, dat Vlaamse psychiaters furore maken in Nederland. Vorig weekend stond een paginagroot interview met Dirk De Wachter in NRC. Toeval en geen toeval, antwoordt hij. Bescheiden. En hij lichtte ons een mogelijke verklaring  toe.

Er zijn nog wel meer West-Vlamingen, weet hij, die het maken in het buitenland. Een voormalig klasgenoot van hem, maakt naam in New York en er is Annemie Vanackere, een jaargenote van hem die in Berllijn intendante is van een belangrijk theaterhuis.

OP DE WINKELSE BUHNE

Dat we Damiaan Denys, want zo heet onze West-Vlaamse psychiater in het Nederlandse Barneveld, volgend weekend in Winkel op de bühne kunnen zien, hebben wij te danken aan Rik Decock van de Winkelse Davidsfondsafdeling, weet hij te vertellen. Het was aanvankelijk niet de bedoeling om Vlaanderen te toeren. Nu zijn er 2 voorstellingen gepland. Eén in Genk, begin december, en vrijdag in Winkel. "Ja, de mensen hier vroegen zich af of ik wel wist waar dat precies lag. En dat de zaal - De Link - geen website heef, zeiden ze. Of het wel allemaal goed zal komen? Ik vermoed van wel", zegt hij. "Er komt in elk geval heel wat familie langs. De familie Denys is een naam met klank én traditie, in Roeselare. Al is het niet meteen de tak van de familie Denys die Peegie onder zijn telgen had.
Voor de West-Vlamingen is het optreden in Winkel in elk geval een buitenkans. Reserveren, zo het nog kan, is aangeraden!

Amersfoort

We hebben via Amersfoort Barneveld achter ons gelaten. Mentaal verrijkt. Gerustgesteld. Ontspannen. En dat was ook nodig. Toen wisten we immers nog niet dat het fileleed het ergste van het jaar zou worden, op dat van 15 januari na, toen was er sneeuw gevallen. Buien, striemende regen, ongevallen... 7 uur duurde de terugweg. Nederland en Vlaanderen lijken met de dag verder van mekaar te liggen. De afstand, die groeit noch krimpt, wordt almaar moeilijker te overbruggen. Ook daarom is die voorstelling van Damiaan Denys in Winkel een buitenkans.

Het uitgebreide interview met prof. dr. Damiaan Denys over angst en vrijheid, over zijn West-Vlaamse komaf en over Nederlanders en Vlamingen verschijnt vrijdag in Krant van West-Vlaanderen.
 

Kaarten voor de uitzonderlijke voorstelling in De Link in Sint-Eloois-Winkel op vrijdag 28 oktober om 20 uur: www.davidsfondswinkel.be of 0484 40 27 87.