RETRO. Vakantie was... vaak doelloos dobberen op een zee van tijd

Vakantie was, zo herinneren wij ons, ...

... vaak doelloos dobberen op een zee van tijd, in een schuit die voer onder de vlag verveling;

Vakantie was, zo herinneren wij ons, ...

...  op het leeg gerooide aardappelveld tunnels graven, net zo ver tot de angst voor het instorten ervan onze spierkracht verlamde en we het veld  pokdalig achterlieten;
... na de Tour de France-rit op onze fietsen snellen en ons op de kleine, voorzichtig steile asfaltweggetjes in de buurt in een vervaarlijke bergetappe wanen;
... een touw twee meter hoog over de breedte van de weg spannen en volleybal spelen en gokken dat wie met de wagen onder het touw doorreed al of niet zijn hoofd zou intrekken;
... speciaal daartoe door onze grootmoeder aan mekaar genaaide lakens over de hoge schommel gooien om toch ook een tent in de tuin te hebben;
... toen we de tent uit pure verveling afbraken, die lakens gebruiken als toneeldoeken waarmee we de garage ombouwden tot een theater. 

Vakantie was, zo herinneren wij ons, ...

... de vijver leegpompen, schoonmaken en vervolgens in de met proper water gevulde vijver doen alsof we erin zwommen;

... na tien uur 's avonds bij de invallende duisternis het gras maaien met de machine waaraan we zaklampen hingen om op die manier het nachtelijk maaidorsen na te spelen;
... een rugzak volproppen met proviand voor een hele dag stappen naar een bos-restantje in de buurt en een uur later alweer thuis arriveren omdat het restantje bos nog kleiner was dan we ons hadden voorgesteld;
...bij de eerste donderslag van een onverwacht opkomend hevig zomeronweer rijdend van onze fiets springen - want van metaal en té gevaarlijk, dachten we - en spoorslags naar huis lopen, terwijl we onze fiets achteloos achterlieten op straat;
... een Vietnam-bombardement imiteren door wat plasticfolie dat we in onze handen hielden, te laten branden en de brandende druppels als vuurbommetjes in het afgestorven gras van een grachtkant laten vallen...

Vakantie was, zo herinneren wij ons,...

... die ene vakantieuitstap die we maakten en waarvoor we daags voordien vroeg in bed moesten om 's ochtends om vijf uur te vertrekken richting Brasschaat, waar we veel te vroeg bij onze oom en tante arriveerden om er vroeg in de vooravond weer huiswaarts te keren;
... avonden op straat luistervinkend doorbrengen tussen de volwassenen die er sterke en naarmate de avond vorderde en wij onzichtbaarder werden straffere verhalen vertelden over de oorlog, over hun jeugd en over vreemde vrouwen en gevaarlijke mannen...
...op één regendag alle opdrachten uit het vakantietakenschriftje dat we op school hadden gekocht afwerken. Waarmee niemand er zich nog wat van aantrok;
...op de garagezolder een stoommachine in mekaar knutselen en niet verder raken dan het monteren van een kaarsje onder een leeg erwtenblik;
...plannen smeden om een raket te bouwen waaruit we parachutes wilden schieten. De parachutes waren snel geklaard - al kostte dat enkele zakdoeken -, maar de raket kwam nooit los van het tekenpapier...

Vakantie was, zo herinneren wij ons,...

... met een paraplu van de schommel of de trapladder springen in de hoop een eind ver te zweven, zoals de parachutisten dat deden die op zomerse middagen massaal gedropt werden uit laagvliegende Flying Boxcars...
... lezen, opnieuw lezen en lezen...kranten, Knack, Vlaamse Filmpjes - vooral die van commissaris Buldog - , bib-boeken, etiketten
... op regendagen de Ronde van Frankrijk naspelen met knikkers in de veranda van onze neven... en commentaar à la Fred Debruyne opnemen op een bandje waardoor die ene opname van onze intussen overleden grootmoeder voorgoed was gewist...
...de tijd van de 'grote werken' in de tuin: een vijver uitgraven, een serre bouwen, een eendenhok verbouwen...
...met de grote middelen de 60 meter lange en 2 meter hoge tuinhaag aan de straatzijde scheren. Waar we de meeste tijd besteedden aan het aanbrengen van wegmarkeringen op de stoep, de installatie van de stelling... waardoor de vakantie finaal bijna te kort duurde en onze buurman bijsprong...

Vakantie was, zo herinneren wij ons,...

...hele namiddagen toeven op de bank voor de boomgaard van de 19de eeuwse tweewoonst waar een grootoom en -tante woonden en waar het de 'zoeten inval' was voor jonge gasten als wij toen en waar liters koffie vloei
den en waar we ongestoord uit Nonkels pijpen konden roken...
...verdrinken in heimwee naar plaatsen waar we nooit geweest waren in vervlogen tijden die niet de onze waren...
... toen blauw naar Nivea-zalf geurde, zoals de blauwe strandballen die bij ons thuis alleen het water van de vijver proefden, nooit het zilte zeewater...