GEHOORD. Beeldend dialect: een huis gelijk een 'kwakkelmute'

We wisten niet eens meer dat het bestond, of beter, dat het had bestaan. Een kwartelkooi. In 't West-Vlaams ook wel eens kortweg 'kwakkelmute' genoemd. Wie denkt nu nog aan kwartels? Aan kwakkels worden we geregeld herinnerd, maar aan de volgens Van Dale 'verouderde en gewestelijke' variant kwakkel voor kwartel veel minder.

Kwartels
Maar vandaag doorkruist het woord ineens een gesprek. "De kwakkelmute is verkocht', zei iemand me vanochtend. 'De wat is verkocht?' De kwakkelmute, het huis ginds...'
Bedoeld was een villa in de buurt, daterend uit, naar we schatten, de jaren zestig. Met een rond torentje in de voorgevel.

Sympathie 

Leek dat nu op een kwartelkooi? Eigenlijk wel. We hebben het moeten opzoeken, want zo'n kwartelkooi zat heel ver aan de achterkant van ons geheugen. De vergelijking tussen de kooi en het huis hadden wij nog niet eerder gehoord. Waar de naam voor dat huis vandaan komt, wist men ons niet te vertellen. 'Wij noemden dat altijd al de kwakkelmute. Geen idee wie die naam voor dat huis heeft gevonden,' legde men uit.
En hoewel wat verbeelding nodig is voor de vergelijking, laat de naam niet meteen veel sympathie voor het huis doorschemeren. Al had dat misschien meer te maken met de eertijdse bewoners ervan dan met het huis zelf. Vermoeden we.