Jaren
lang wisten we dat er naast Gunter Grass, Heinrich Böll en Martin Walser nog een belangrijk Duits auteur was, maar nergens was nog werk van hem in vertaling te vinden. Van Siegfried Lenz - net als Gunter Grass een verwoed pijproker - hadden wij geen enkel boek in huis. En toch was de auteur ons niet onbekend. Bijna een halve eeuw geleden stond er werk van hem in onze bibliotheek in Winkel. Die bibliotheek was zoals het dorp toen was: klein, maar niet per se kleingeestig.
Bestseller
We vermoeden dat we toen een of meer werken hebben gelezen, al moeten we meteen toegeven dat we ons op dit ogenblik niet meer herinneren om welke werken het ging.
In elk geval was het niet '
Een minuut stilte', dat we in de zomer van 2010 hebben gelezen en herlezen. Een bijzonder boekje, een te koesteren kleinood, een meesterlijke vertelling, een subliem geschreven liefdesverhaal - naar verluidt zijn eerste - waarmee de auteur op 82-jarige leeftijd - het boek verscheen onder de titel
Schweigeminute in 2008 in Duitsland - de bestsellerslijst haalde. Volkomen terecht. Het succes van 'Een minuut stilte' bracht uitgeverij Van Gennep ertoe om aansluitend nog meer werk van de Duitser opnieuw uit te geven. Zoals '
Duitse Les', dat in 1970 al eens in Nederlandse vertaling verscheen. Schitterlicht, Het Lichtschip, Het verlies, Bureau Gevonden Voorwerpen, Een dure grap, Het begin van iets en vrij recent Het oefenterrein. We hebben ze ons allemaal aangeschaft, maar nog niet allemaal gelezen. Het oefenterrein ligt nog eventjes in de wachtkamer.
Subjectief
Waarom we zo gretig naar de boeken van Siegfried Lenz grepen? Natuurlijk omdat hij een rasverteller is. Maar er is meer, al heeft dat niet per se te maken met literatuur. De figuur Siegfried Lenz associëren wij met mensen als Heinrich Böll en vooral ook met Willy Brandt en een Duitsland waar volop kon worden gediscussieerd. Anders dan bij ons, in die jaren. Auteurs als Böll en Grass stonden veel scherper in hun samenleving dan de schrijvers die wij bij ons kenden in die dagen. Zij namen ginds niet alleen deel aan het debat, ze belichaamden die debatcultuur en daar keken wij naar op. Siegfried Lenz appelleert aan die tijd.
Reacties
Een reactie posten