GEZIEN. Het universum van Panamarenko. Vanaf de huiskamertafel...

Foto Canvas

Het was nochtans fraai aangekondigd. Met een bijzonder aangenaam lezend stuk van de interviewster, Annemie Tweepenninckx zelf, in De Morgen. Een gemakkelijk gesprek zou het niet worden met Henri Van Herwegen. Dat wist ze op voorhand, schreef ze.
En ze heeft natuurlijk overschot van gelijk. Het was, zo te zien, geen gemakkelijk gesprek. Ze aarzelt zelfs niet om hem op een bepaald moment - het gesprek is nog maar goed begonnen - te vragen of hij haar niet in het ootje aan het nemen is.
Weg van tafel

Foto Canvas

Maar, zo vroegen wij ons af, van wie kwam eigenlijk de idee om Panamarenko's universum te gaan verkennen bij de huiskamertafel van de meester? Waarom nam Annemie Tweepenninckx de meester van bij hem thuis niet mee naar de retrospectieve tentoonstelling in Antwerpen? Een gesprek bij hem thuis, met hem in de wagen - over auto's bijvoorbeeld - om te eindigen in het M HKA in Antwerpen. Hij wil niet herinnerd worden na zijn dood, zei hij in het gesprek. "Wat heb je daar dan nog aan? Niets toch..." Maar misschien kon hij wel zeggen welke werken hij het liefst zou bewaard zag na zijn dood...
Dromen doet hij niet (meer). "Ge kunt toch zomaar content zijn. Om niets..." zei Panamarenko, gepensioneerd kunstenaar.


Interactie

Archiefbeelden brachten het werk van de meester in het gesprek, maar interactie met die beelden was er eigenlijk niet. Een gemiste kans, zeker voor een documentaire die werd aangekondigd op Canvas als de ultieme Panamarenko-documentaire. Dat was het dus zeker niet. Alweer een gemiste kans voor de Canvasprogrammamakers. Al mogen we al tevreden zijn natuurlijk dat we zo'n documentaire te zien krijgen. Met een interviewster die op heerlijk ouderwetse wijze haar taal beheerst. Op radio naar haar luisteren is al een feest, op televisie dus ook.