VERDWAASD. Aanslag op Las Ramblas: zijn we dan toch veroordeeld tot een vogelvrij bestaan?

Vanachter het raam kan ik hier onopgemerkt vogels gadeslaan. Een merel die zijn dorst komt lessen aan de rand van de vijver, mezen die insectenvoer zoeken langs de hazelaars, een winterkoninkje, tortels... En geen van hen is ooit maar één ogenblik onoplettend. Voortdurend kijken ze schichtig om zich heen, hun kopje staat nooit stil, alsof er van alle kanten belagers op de loer liggen... Er is hen geen seconde rust gegund. Dit is geen leven, zo'n vogelvrij leven.

Hieraan dacht ik toen we het nieuws vernamen over de aanslag op  Las Ramblas in Barcelona.

Het klinkt nochtans niet onaardig. Vogelvrij. Geef toe, het woord lijkt wonderlijk mooi. Het draagt zo veel in zich van wat we als mens willen: vliegen, zo licht als een vogel, ons met zwier bewegen, vrij in een mateloze ruimte, hoog boven alles en iedereen die ons zou kunnen hinderen.
Maar dat is het dus niet. Vogelvrij is helemaal niet vrij, integendeel, het is een bedrieglijk begrip. Ga maar na, in je tuin. Lees het maar na in het woordenboek.

Hieraan  dacht ik toen we het nieuws vernamen over de aanslag op Las Ramblas in Barcelona.

Geen tien, geen honderd, maar duizenden mensen wandelden er, op die Ramblas. Zoals we op vakantie graag wandelen: zorgeloos slenterend en tijdeloos flanerend door een mensenmassa, in droom en gedachten verzonken, ons veilig wanend tussen al die mensen voor wie we geen argwaan hoeven te koesteren, in wie geen belagers schuilen.

Hieraan dacht ik toen we het nieuws vernamen over de aanslag op Las Ramblas in Barcelona, vanavond en vroeg me af: zijn we dan vogelvrij verklaard? Zijn we dan toch veroordeeld tot een leven waarin we altijd en overal op ons qui-vive moeten zijn, permanent alert voor belagers? Zijn we dan toch veroordeeld tot een leven in een wij (de vertrouwden) en-zij (de verraderlijken)-denken?  Struinen wij alleen nog als vogelvrij verklaarden angstig en met schichtige blikken over de straten, iedereen wantrouwend die ons pad kruist?


Hieraan dacht ik toen we het nieuws vernamen over de aanslag op Las Ramblas in Barcelona, vanavond en maakte ik me sterk dat ik voorgoed het anders zo fijn klinkend 'vogelvrij'  ban. Zo'n leven willen wij niet. Morgen, nam ik mij voor, flaneer ik weer. Bewust zorgeloos, zeg ik nu, hardop. Al was het maar om mezelf en de mensen in mijn buurt moed in te spreken...

Hieraan dacht ik toen we het nieuws vernamen over de aanslag op Las Ramblas in Barcelona, vanavond. Hieraan en aan de slachtoffers, hun familie en vrienden...